„Gazeta Studencka” nr 11/2007, listopad 2007[edytuj]
Nie należę do osób, które trwają w ułudzie, że artysta żyje dla siebie. Artysta bezwzględnie tworzy dla innych i musi przeglądać się w oczach odbiorcy. Zależy mi na tym, żeby się skomunikować z drugim człowiekiem i prowadzić dialog. Natomiast w ogóle nie zależy mi na tym, żeby być w gazetach.
Warto, moim zdaniem, na pewnym etapie życia pokusić się o pełną akceptację faktu, że w starciu z naturą przemijania jesteśmy bezbronni. A w związku z tym powinniśmy każdą sekundę życia poświęcać na próby takiego zagospodarowania wszystkich chwil, aby – podsumowując życie – nie dojść do wniosku, że było ono kompletnie pozbawione sensu.
Jestem megaotwarta, na wiele mnie stać i niewielu rzeczy się boję, ale ostentacji nie lubię. Swoją tolerancję i wszystko, co się składa na bycie człowiekiem, chcę realizować w obrębie własnego domu. Gdyby inni ludzie tak zrobili to świat szybciej doszedłby do pewnej równowagi.
Od czasu jak usłyszałam, że samochód wpadł w ludzi na przystanku i ich pozabijał, postanowiłam, że już nigdy nie wyjdę z domu pokłócona.
Świat interesuje mnie zwłaszcza w kontekście mnie samej.
„Gazeta Wyborcza”, Poznań, 11 czerwca 2007[edytuj]
Narodziny i śmierć to rzeczy absolutnie bezdyskusyjne, niepodważalne, które stanowią rdzenny fragment egzystencji. Urodziny się świętuje, celebruje. Ale ten drugi koniec jest jakby przysłonięty, nie mówi się o nim, nie myśli. Zapominamy, że to naprawdę może się zdarzyć w każdej chwili. To niby oczywiste prawdy. Ale kiedy człowiek sobie je uświadomi, życie nabiera innej jakości. Zaczynamy lepiej podchodzić do ludzi, szanować ich, być milsi dla bliskich.
Są panie, które uczą w szkole, sprzedają w sklepie, ja jestem panią, która śpiewa i już – nic wielkiego.
Uważam, że muzyk to zawód stricte usługowy. Trzeba się kłaniać pas państwu i serwować jak najlepsze kąski.
Człowiek w naszych czasach walczy z rzeczami, z którymi nie powinno się walczyć, bo są nieuchronne. Istnieje ogromna presja, żeby być sprawnym i megaestetycznym. A starość, tak zresztą jak śmierć, po prostu jest. Buddyści twierdzą, że jeżeli jesteśmy w stanie zawalczyć z jakimś problemem, to powinniśmy to zrobić, natomiast jeśli nie da się z czymś walczyć, to trzeba przestać o tym myśleć, bo to nie ma sensu.
Dla mnie spokój jest silnie powiązany z pięknem, bo kiedy mamy spokój, nie ma pośpiechu, wszystko można celebrować. A dopiero wtedy zaczynamy dostrzegać różnice. Mam wrażenie, że o spokój powinno się walczyć, o nasze prawo do świętego spokoju. Niewielu podejmuje tę walkę, a wielu jej nie wygrywa, chociaż ją podejmuje.
Ludzie mają naturalną skłonność do wywyższania się, ustawiania w pozycji osób wybranych i bardzo szczególnych.
Myślę, że wszystko, co jest najważniejsze – czyli to, z czego czerpiemy inspirację, albo to, co nas pobudza do zauważalnego rozwoju, mamy zawsze przy sobie, nawet będąc nago. Wszystko jest w nas.
Nie ma ani jednej rzeczy, którą chciałabym utrzymać przez wieczność.
Pokora to dla mnie posiadanie najgłębszej świadomości, że jesteśmy jednią. Pokora to brak pogardy dla kogokolwiek. Brak pychy.
Uważam (…), że podstawową potrzebą współczesnego człowieka powinna być chęć ocalenia jak największej ilości rzeczy zwyczajnych. A tym, którzy gonią, wcześniej czy później pęknie żyłka.
Wiele problemów tego świata bierze się z przeświadczenia człowieka, że może nad wszystkim zapanować, albo wszystko zaplanować.
Z premedytacją odcinam się od polityki, ale tak czy owak to do mnie dociera. Kompletnie się na tym nie znam, ale mam wrażenie, że pewne dorosłe osoby zachowują się w sposób skrajnie nieodpowiedzialny.
Ludzie w tej pogoni za władzą, pieniędzmi czy sławą uciekają od samych siebie, boją się refleksji nad śmiercią, ostatecznością, tym, czy są na to przygotowani, czy się boją. A przecież śmierć to jedyna rzecz, która tak naprawdę nam się przydarzy.
Największym wrogiem wolności jednostki jest sama jednostka, bo prawdziwą wolność tylko my sami możemy sobie zagwarantować. Chociaż człowiek, który chce swobodnie się wypowiadać i zachowywać, musi liczyć się z tym, że zostanie to przez jakieś kręgi wyszydzone lub potępione. Prawdziwa wolność jest dla ludzi odważnych, którzy potrafią za swoje czyny czy słowa brać nawet gorzką odpowiedzialność.
Osobiście czuję się totalnie swobodna. Naprawdę nie muszę brać do ręki sztandaru i chodzić na manify, gdyż uważam, że moja wolność jako kobiety zależy tylko ode mnie. Ja tę wolność mam, mogę wszystko, co tylko będzie mi się chciało.
Opis: odpowiedź na pytanie jaka będzie nowa płyta.
Warto nauczyć się wstydzić i rumienić za samego siebie. Internet mnie pod tym względem przeraża. Kiedyś ogłoszono, że wokalistka duetu Roxette ma raka mózgu. Zrobiło mi się przykro, bo to straszne. Potem czytałam komentarze internautów i oczywiście 80% życzyło jej zdrowia, ale byli tacy, którzy pisali: dobrze jej tak. Ktoś, kto to napisał, powinien umrzeć przy klawiaturze po postawieniu kropki za tym zdaniem. Nie mieści mi się to w głowie.
Uwielbiamy czuć się wyjątkowi, a nie ma w nas potrzeby zrobienia czegoś wyjątkowego. Podpinamy się pod Otylię Jędrzejczak, Małysza, papieża. Potrzebujemy kogoś, kto naprawdę coś sensownego zrobił i usprawiedliwia nasze nieróbstwo i głupotę. Kiedy odszedł papież, byłam zdruzgotana tym, co dzieje się z ludźmi. Wiele osób z tego faktu uczyniło okazję ku temu, żeby zasygnalizować, że jesteśmy wrażliwi, bo bardzo i głośno płaczemy. Doszło do tego, że ludzie dali się sterroryzować żałobą: nie obejrzymy filmu w dwa dni po, bo jak się sąsiedzi dowiedzą, że nie płaczemy, to nas ukamienują. To nie miało nic wspólnego z autentyczną refleksją.
W NRD poznaję chłopca, który gra w zespole na gitarze. Po powrocie zaprasza mnie na próbę. Tego dnia wydobywam z siebie pierwszy żarliwy krzyk do mikrofonu. Odkrywam źródło prawdziwej przyjemności.
Źródło: "A. Ja żem jej powiedziała", Warszawa 2018
Bardzo chcę być do kogoś podobna. Bo bardzo boję się być jedyna w swoim rodzaju.
Źródło: „Machina” nr 15, czerwiec 2007
Do nieba nie idzie się za chodzenie w koszulce z fajnym hasłem, za wstążeczki, za gadanie…
Źródło: „Filipinka”, 1 lutego 2002
Jest jeden sposób, by skupić na moment uwagę wszystkich na sobie, tak żeby rzeczywiście o tobie pomyśleli… nieodwracalny niestety. Ceną za moment chwały jest śmierć…
Sprawia wrażenie przeniesionego do naszego świata z innej czasoprzestrzeni. Jest rozedrganą, wrażliwą osobą, która testuje typowe zachowania mieszkańców Ziemi, co we mnie uruchamia potrzebę zaopiekowania się nim.
Musisz odnaleźć nadzieję i nieważne, że nazwą ciebie głupcem.
Utwór: Moja i Twoja nadzieja z płyty Fire
A niebo znów na głowę spada mi. I nadziei coraz mniej na słońce.
Utwór: List
Początek miłości to czas udawania, że wszystko, co ludzkie, jest nam obce.
Utwór: Zakochani” z pyty Karma
Nadwrażliwość to mój wróg.
Utwór: Dorosłość jak początek umierania z płyty ?
Mówię nie, gdy myślę nie, czemu więc czytasz nie jakby nie było tak?
Utwór: [sic!]
Bliskim mów gdyby pytali, że chwilowo zmieniłam adres, że w niebie leczę duszę z silnego przedawkowania rzeczywistości…
Źródło: Keskese, z płyty Sushi
Cały kurz spod wycieraczki pod moją możesz wmieść
Utwór: Karatetyka, z płyty UniSexBlues
Chcieć ciut więcej – żaden wstyd Lepiej piękniej – żaden grzech
Utwór: Makro, z płyty UniSexBlues
Cóż jedną matką jaką znasz jest nadzieja… Głupią matkę masz… Jeśli wiesz co chcę powiedzieć I jutro gdy obudzisz się Poczujesz swą w nocniku dłoń Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…
Utwór: Jeśli wiesz co chcę powiedzieć, z płyty puk puk
