Jerzy Ossoliński

Jerzy Ossoliński (1595–1650) – kanclerz wielki koronny i wojewoda sandomierski, dyplomata i pamiętnikarz.

Będziesz jeszcze oglądał za Bożą pomocą zdziczałe lwy skandynawskie ugłaskane potężną ręką Władysława przed twoją stolicą.
- Opis: do papieża Urbana VIII podczas słynnego poselstwa do Rzymu w 1633.
- Źródło: Sławomir Leśniewski, Sarmacki szpan, albo o przepychu braci szlacheckiej, w: „Pomocnik Historyczny”, „Polityka”, wydanie specjalne 4/2011.
- Zobacz też: Władysław IV Waza

Rzeczpospolita (...) z tak wielu złożona narodów tylko sejmu niewzruszoną powagą swoją zatrzymuje unitatem [łac. jedność].
- Źródło: Juliusz Bardach, Historia ustroju i prawa polskiego, Warszawa 1993.

O Jerzym Ossolińskim

Jerzy Ossoliński, mąż stanu wybitnie zdolny, w sztuce dyplomacji mistrz nad mistrze, o wiele mniej szczęśliwy w poczynaniach krajowych.(...) Nie przekonania i zamiary Ossolińskiego, przekonanego monarchisty, ale stosowane przezeń środki prowadziły do stałych niepowodzeń. Lekceważenie i systematyczne gwałcenie praw i tradycji Rzeczypospolitej było główną przyczyną upadku władzy królewskiej w Polsce.
- Autor: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek, wyd. Czytelnik, Warszawa 1999.

Poseł [Ossoliński] do swojego orszaku wybrał z kolei majętnych młodych magnatów, którzy sami koszta wyjazdu ponosili. Nic dziwnego, że wypadł on imponująco i długo jeszcze w całej Europie krążyły wieści o koniach sarmackich gubiących na rzymskim bruku złote podkowy. Rezultaty poselstwa warte były tych kosztownych a propagandowo udanych efektów.
- Autor: Stanisław Grzybowski, Dzieje Polski i Litwy (1506–1648), Kraków 2000.