Jan Kreczmar

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Jan Kreczmar (po prawej) nagrywa wraz z Aleksandrem Zelwerowiczem audycję dla Polskiego Radia

Jan Kreczmar (1908–1972) – polski aktor, reżyser i pedagog. Mąż Justyny, brat Jerzego.

  • Ciągła introspekcja, a jednocześnie – prowokowanie przez różne sytuacje spontanicznego wyjawiania się czegoś z człowieka, nawet bez świadomości. Aktor przy opracowywaniu każdej swojej roli musi dokonać bolesnego trudu. Jeżeli tego nie uczyni, to albo się powtórzy, albo jeszcze gorzej – stacza się w jakąś manierę. (…) Nasza praca w ogóle to odkrywanie tajemnic drzemiących w człowieku.
    • Źródło: „Argumenty”, 6 sierpnia 1972
    • Zobacz też: introspekcja
  • Pierwszym prawem i obowiązkiem człowieka jest walka ze śmiercią. Swoją – i swoich bliźnich.
    • Źródło: „Teatr” 1961, nr 19

O Janie Kreczmarze[edytuj]

  • Kreczmar osiąga swoim warsztatem potoczność dialogu (…). Prawdziwie wybitna kreacja aktorska to niemal zawsze postać sceniczna, która da się zinterpretować jako tekst. Perfekcyjna technika podporządkowana jasnemu przesłaniu.
  • Kreczmar rozwijał kunszt aktorski nie dzięki cierpieniu, ale wbrew cierpieniu, w walce z cierpieniem. Na tym – jak myślę – polega prawdziwa niezwykłość tej sztuki. I jeszcze może w większym stopniu niezwykłość tego człowieka.
  • Potępiał u aktorów 'robioną' naturalność, która z niechlujstwa dykcji i nielogicznych akcentów czyni rzekomą cnotę. Potępiał amatorszczyznę kompromitującą jego zawód, a jednocześnie z ogromnym zaciekawieniem odnosił się do wszelkich prób użycia w filmie niezawodowych wykonawców.