Jan Świderski

Jan Świderski (1916–1988) – polski aktor, reżyser teatralny, pedagog.

W przypadku Barona z Na dnie były z mej strony pewne próby oskarżycielskie. Natomiast nie tylko w moim aktorstwie, ale i we mnie coś się chyba zmieniło po tylu latach, bo w Marmieładowie zobaczyłem tylko okazję do obrony człowieka, który upadł tak nisko. Dziś wydaje mi się, że jest lepiej, gdy bronimy ludzi.
- Źródło: Witold Filler, Jan Świderski, Warszawa 1977

Wiesz, co to jest, że ja się w teatrze nudzę, a u ciebie nie.
- Opis: do Edwarda Dziewońskiego o kabarecie Dudek.
- Źródło: W PRL to dopiero były kabarety, „Gazeta Wyborcza” 16 maja 2009

O Janie Świderskim

Niszczył wymyślone, naśladowane, nieautentyczne. Nauczył mnie, że warto być uczciwie niezależnym w imię indywidualnego poszukiwania prawdy. Prawdziwy sens aktorstwa widział właśnie w wartości poznawczej. (…) Scena stwarzała szansę poznania prawdy o sobie, ponieważ nie obowiązywała tam konieczność ulegania życiowym stereotypom i schematom, które determinują codzienne odczuwanie i zachowanie. Dziełu aktora przyznawał rangę sztuki dopiero wtedy, kiedy nie potwierdzało, ale rozszerzało naszą wiedzę o ludziach (…) Z szewską pasją zwalczał współczesne zabobony, – np. nowoczesność utożsamianą z tym, co propagowane, popularne, modne.
- Autor: Ewa Natorska, „Kalendarz Teatralny”, 1 stycznia 1991

Świderski w swej grze zostawiał dla widzów niespodziankę na koniec: bohaterstwo. Zresztą ciche, więc nieefektowne.
- Autor: Witold Filler, Jan Świderski, Warszawa 1977