Hilary Minc

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Hilary Minc (z prawej)

Hilary Minc (1905–1974) – polski ekonomista i polityk komunistyczny, minister przemysłu i handlu w latach 1944–1949, wiceprezes Rady Ministrów (wicepremier) w latach 1949–1957.

  • Mamy do czynienia ze zjawiskiem, które pobudza nas do bicia na alarm, do dzwonienia w wielki dzwon niepokoju. Mamy do czynienia ze zjawiskiem niezmiernie niskiej wydajności [robotników].
    • Opis: wypowiedziane w czerwcu 1945.
    • Źródło: Hubert Wilk, Od Stachanowa do Pstrowskiego, „Pamięć.pl” nr 7–8 (28–29)/2014, s. 43.

O Hilarym Mincu[edytuj]

  • Ponosi odpowiedzialność nie tylko za gospodarkę, gdyż w marcu 1949 objął również nadzór nad Biurem Specjalnym X Departamentu MBP, mającym za zadanie rozpracowywanie „dywersji i szpiegostwa” w aparacie partyjnym i państwowym. Był bez wątpienia człowiekiem inteligentnym, a przy tym ogromnie pracowitym. Owa przysłowiowa pracowitość Minca przyniosła może Polsce pewne korzyści w okresie powojennej odbudowy; później przyczyniała się tylko do szybszego niszczenia mechanizmów rynkowych i realizowania księżycowych planów ciężkoprzemysłowej gospodarki. Postawa Minca nie wynikała, jak się wydaje, z agenturalności czy oportunizmu. Był on chyba najbardziej fanatycznym spośród najważniejszych dygnitarzy stalinowskiej Polski. Nacjonalizacja przemysłu, niszczenie prywatnej inicjatywy, plan sześcioletni to były „jego sprawy”. Był też stanowczym zwolennikiem kolektywizacji rolnictwa. Charakterystyczne, że nigdy nie uznał swoich błędów.
    • Autor: Ludwik Stomma, Poczet polityków polskich XX wieku, Oficyna Wydawnicza Graf-Punkt, Warszawa 2000, s. 169.