Giuseppe w Warszawie
Wygląd
Popiersie Zbigniewa Cybulskiego,
odtwórcy jednej z głównych ról
odtwórcy jednej z głównych ról
Giuseppe w Warszawie – polska komedia wojenna z 1964 roku w reżyserii Stanisława Lenartowicza. Autorem scenariusza jest Jacek Wejroch.
Wypowiedzi postaci
[edytuj]- Kanarki zżarły bociana… albo coś w tym stylu…
- Postać: Staszek
- Opis: podając (przekręcone) hasło.
- Nie, nie proszę państwa. Ja bardzo przepraszam, nie, nie, ja się kompletnie nie nadaję. Ja dziękuję. Nie, nie to nie dla mnie. Ja jestem marzyciel. Ja jeszcze mam parę obrazków w życiu do pomalowania. Ja sobie pochodzę po lesie. Pomaluję… Popracuję… Romantycznie.
- Postać: Staszek
- Opis: oddając granaty w partyzantce.
- Staszek! Do łazienki!
- Postać: Marysia lub Giuseppe
- Opis: omawiając konspiracyjne sprawy, o których Staszek nie chciał słyszeć.
O filmie
[edytuj]- Moją intencją było zrobienie filmu, który nieco inaczej pokaże okupację. Filmów martyrologicznych było już sporo, a mnie się wydawało, że pora w końcu pokazać, że Polacy umacniali swoją odwagę i swoje morale poczuciem humoru i robili Niemcom kawały. W jakimś stopniu to humor chronił społeczeństwo przed załamaniem. Polacy nie dali się psychicznie stłamsić, mieli poczucie humoru i dystans do tego wszystkiego, co straszne i niebezpieczne. Przecież na tym polegała nasza siła.
- Autor: Stanisław Lenartowicz, „Kino”, cyt. za: culture.pl