Gaétan Soucy

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Gaétan Soucy (1958–2013) – pisarz kanadyjski.

Dziewczynka, która za bardzo lubiła zapałki (1998)[edytuj]

(fr. La petite fille qui aimait trop les allumettes; tłum. Magdalena Kamińska-Maurugeon)

  • (...) ale cóż, nie po to żyjemy na tym świecie, by otrzymywać odpowiedzi.
  • Ale mówi się trudno, słowa są dla mnie zbyt cenne, nie będę marnował ich na powtarzanie.
  • A więc to znaczy, że nie żyje. Co dziwne, kiedy wypowiadałem te słowa, nie wydarzyło się nic. Świat nie miał się wcale gorzej niż zwykle. Pogrążony w tym samym, odwiecznym śnie, niszczał sobie jak zawsze.
  • (...) bo na ziemi wszystko się miesza, słowa miłe i niemiłe też...
  • Chyba nie bardzo rozumiał moją opowieść, ale cóż ja mogę poradzić, lubię mawiać, że rzeczy są, jakie są, i jeśli wydają się dziwne, nie jest to wina mojej czapy i trzeba je przyjąć właśnie takimi.
  • Idąc, pominąłem okruchy tego, co do tej pory było naszym życiem, a co nim już nie będzie, bo wszystko mija tu na ziemi...
  • Musieliśmy, brat i ja, wziąć wszechświat w swoje ręce, gdy pewnego ranka, tuż przed świtem, tata cichaczem wyzionął ducha.
  • Posłuchaj, pogardzałbym sobą i spaliłbym ze wstydu wszystkie zasłony, gdyby naprawdę zabrakło mi słów.
  • (...) to moja osobista tragedia – ja muszę wszystko wiecznie wyjaśniać tym, których kocham, koń mi świadkiem.