Frida Kahlo
Frida Kahlo (właśc. Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón; 1907–1954) – meksykańska malarka.
- Chciałabym cię namalować, lecz brakuje kolorów, bo jest ich tak wiele, w mojej dezorientacji, namacalnej formie mojej bezbrzeżnej miłości.
- Jedyne, co wiem, to że maluję, bo jest mi to potrzebne, a maluję to, co mi przychodzi do głowy i więcej się nad tym nie zastanawiam.
- Jestem rozpadem…
- Maluję, bo jestem sama. Siebie znam najlepiej.
- Mam kocie szczęście, gdyż niełatwo umieram, a to już coś.
- Zobacz też: śmierć
- Mam nadzieję, że śmierć jest radosna. Mam nadzieję, że nigdy nie wrócę.
- Opis: ostatnie zdanie w dzienniku Fridy.
- Nie chciałabym się karmić choćby najmniejszą nadzieją, wszystko porusza się w rytm tego, co kryje się w brzuchu.
- Nie jestem chora. Jestem załamana. Ale cieszę się, że żyję, dopóki mogę malować.
- Nie wiedziałam, że jestem surrealistką, dopóki do Meksyku nie przyjechał André Breton i nie powiedział mi tego. Sama nie wiem, czym jestem.
- Nigdy nie malowałam snów. Malowałam swoją rzeczywistość.
- Piłam, bo chciałam utopić swoje smutki, ale teraz te cholerstwa nauczyły się pływać.
- Po co mi stopy, skoro mam skrzydła?
- Piszę do ciebie oczami.
- Pomimo długotrwałej choroby czerpię z życia głęboką radość.
- To była dziwna kolizja. Nie gwałtowna, raczej milcząca, powolna i skrzywdziła wszystkich. Mnie najbardziej.
- Znalazłam się w dziwnym świecie bezsensownej ciszy uważnych oczu nieznajomych nie pojmujących zła.
O Fridzie Kahlo[edytuj]
- Wstążka wokół bomby.
- Autor: André Breton (wypowiedź o sztuce Fridy Kahlo), „Frida Kahlo de Rivera”, Surrealism and Painting
- Źródło: Deborah G. Felder, 100 kobiet, które miały największy wpływ na dzieje ludzkości, tłum. Maciej Świerkocki, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8371296665, s. 248.
Zobacz też[edytuj]
- Frida – biografia malarki.
