Fernando Pessoa

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Fernando Pessoa

Fernando António Nogueira Pessoa (1888–1935) – poeta portugalski, przedstawiciel modernizmu, publikował wiersze pod różnymi nazwiskami: swoim własnym i kilkunastoma heteronimami, m.in. Alberto Caeiro, Ricardo Reis, Álvaro de Campos, Bernardo Soares.

  • Gdy widziałem z jaką jasnością umysłu i wewnętrzną logiką niektórzy wariaci wyjaśniają sobie samym i innym swe obłąkane idee, na zawsze straciłem pewność co do jasności mego umysłu.
  • Jedno mnie bardziej zdumiewa niż głupota, z jaką większość ludzi przeżywa swe życie: inteligencja w tej głupocie.
  • Jestem żywą sceną, po której przechodzą różni aktorzy, grający w różnych sztukach.
  • Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.
  • W dzisiejszym życiu świat należy tylko do głupców, do niewrażliwych, do podekscytowanych. Prawo do życia i zwycięstwa zdobywa się dziś nieomal tymi samymi sposobami, jakimi zdobywa się zamknięcie w domu wariatów: niezdolnością do myślenia, niemoralnością i hiperekscytacją.
  • Wiara jest instynktem działania.
  • Zazdroszczę wszystkim osobom, że nie są mną. Ze wszystkich niemożliwości ta wydaje mi się największa.
  • Zawsze obce mi było pragnienie, aby mnie rozumiano. Być rozumianym to prostytuować się.

Księga niepokoju[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Księga niepokoju.
  • Jeśli istnieje coś w życiu, za co powinniśmy być wdzięczni bogom – poza samym życiem – to dar, iż nie znamy siebie: nie znamy siebie i nie znamy jedni drugich.
  • Nie przyjemność, nie chwała, nie władza – wolność, wyłącznie wolność.
  • Nigdy się nie spełniamy.
    Jesteśmy dwiema otchłaniami – studnią wpatrzoną w niebo.