Fernando Pessoa

Fernando António Nogueira Pessoa (1888–1935) – poeta portugalski, przedstawiciel modernizmu, publikował wiersze pod różnymi nazwiskami: swoim własnym i kilkunastoma heteronimami, m.in. Alberto Caeiro, Ricardo Reis, Álvaro de Campos, Bernardo Soares.

Gdy widziałem z jaką jasnością umysłu i wewnętrzną logiką niektórzy wariaci wyjaśniają sobie samym i innym swe obłąkane idee, na zawsze straciłem pewność co do jasności mego umysłu.

Jedno mnie bardziej zdumiewa niż głupota, z jaką większość ludzi przeżywa swe życie: inteligencja w tej głupocie.

Jestem żywą sceną, po której przechodzą różni aktorzy, grający w różnych sztukach.

Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.

W dzisiejszym życiu świat należy tylko do głupców, do niewrażliwych, do podekscytowanych. Prawo do życia i zwycięstwa zdobywa się dziś nieomal tymi samymi sposobami, jakimi zdobywa się zamknięcie w domu wariatów: niezdolnością do myślenia, niemoralnością i hiperekscytacją.

Wiara jest instynktem działania.

Zazdroszczę wszystkim osobom, że nie są mną. Ze wszystkich niemożliwości ta wydaje mi się największa.

Zawsze obce mi było pragnienie, aby mnie rozumiano. Być rozumianym to prostytuować się.

Księga niepokoju

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Księga niepokoju.

Jeśli istnieje coś w życiu, za co powinniśmy być wdzięczni bogom – poza samym życiem – to dar, iż nie znamy siebie: nie znamy siebie i nie znamy jedni drugich.

Nie przyjemność, nie chwała, nie władza – wolność, wyłącznie wolność.

Nigdy się nie spełniamy.
Jesteśmy dwiema otchłaniami – studnią wpatrzoną w niebo.