Elżbieta Batory

Elżbieta Batory (1560–1614) – arystokratka węgierska zwana Krwawą Hrabiną z Čachtic, siostrzenica Stefana Batorego.

Thorko nauczyła mnie nowej cudownej techniki; łapiesz czarną kurę i tłuczesz ją na śmierć białą laską, zbierasz krew i rozsmarowujesz odrobinę na swoim wrogu. Jeśli nie masz szansy rozsmarować krwi na jego ciele, zdobywasz część jego odzieży i smarujesz ją.
- Opis: przekazując pisemnie swemu mężowi arkany czarownictwa, którego uczyła się od swych służek – Dorothei i Thorko.
- Źródło: Miranda Twiss, Najwięksi zbrodniarze w historii, wyd. Muza, Warszawa 2004, ISBN 8373194428, tłum. Arkadiusz Czerwiński, s. 111.

Zapłacisz za ten najazd!
- Opis: do Jerzego VII Thurzo, który zaatakował jej zamek w nocy z 30 listopada 1610.
- Źródło: Miranda Twiss, Najwięksi zbrodniarze w historii, op. cit., s. 117.

O Elżbiecie Batory

Hrabina martwiła się, że z wiekiem traci urodę. Sen z oczu spędzały jej pojawiające się na skórze zmarszczki. Bardziej niż wymyślanie nowych tortur zajęło ją poszukiwanie sposobów, dzięki którym odzyskałaby młodzieńczą gładkość. Służące godzinami upinały jej włosy na różne sposoby. Każdy kawałek jej ciała nacierano coraz to nowymi środkami do pielęgnacji, która przywoziła z licznych podróży. Źródła podają, że gdy pewnego razu służka nieodpowiednio ją uczesała, hrabina wpadła we wściekłość i zmasakrowała dziewczynę. Ścierając kropelki krwi służącej ze swojej twarzy, zauważyła podobno w lustrze, że miejsca pokryte wcześniej krwią wydawały się bielsze, a skóra gładsza. To właśnie wtedy zrodziła jej się w głowie myśl, aby wykąpać się w wannie napełnionej krwią i odzyskać tym samym dawną urodę.
- Autor: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 165.

Jesteś niczym dzikie zwierzę. To są ostatnie miesiące twego życia, nie zasługujesz by oddychać powietrzem tej ziemi i oglądać światło Pana, znikniesz z tego świata i nigdy się już nie pojawisz. Ogarną cię mroki i będziesz miała czas, żeby rozważyć grzechy swego zwierzęcego żywota.
- Opis: słowa, którymi została skazana na procesie.
- Źródło: Miranda Twiss, Najwięksi zbrodniarze w historii, op. cit., s. 118.

„Krwawa dama z Csejte”, węgierska księżna Elżbieta Batory, była najbardziej osławioną seryjną morderczynią w Europie Środkowej. Urządzane przez nią sadystyczne tortury i mordy dziesiątek, a nawet setek młodych kobiet i dziewcząt ustały dopiero z chwilą jej aresztowania i postawienia przed sądem. Jej ostatnią więzienną celą była komnata z zamurowanym wejściem na jej własnym zamku w Csejte, gdzie zmarła w samotności.
- Autor: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 147.

Sława hrabiny Batory, podobnie jak legenda jej poprzednika, Vlada Tepesa Drakuli ([Włada] Palownika), ograniczyła się właściwie wyłącznie do terenów położonych na północ od Bałkanów, i całe szczęście, gdyż była złowroga i krwawa. Tylko kino mogło uczynić tę postać popularną, w pewnym stopniu udało się dzięki urodzie Palomy Picasso. Podobnie jak wielu innych znanych ze swych grzechów ludzi, hrabina nie była figurą znaczącą, jednak dla swych ofiar wystarczająco nienawistną i perwersyjną, by stała się przeklęta.
- Autor: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 129