Edward II

Edward II (1284–1327) – król Anglii od 1307 do 1327, syn Edwarda I Długonogiego.

O Edwardzie II

Angielski gość, na swoje nieszczęście mąż Izabeli Francuskiej – Edward II – pokazał, jak opuścić ten świat TYLNYM WYJŚCIEM! Został stracony za pomocą rozgrzanego do czerwoności pręta wsadzonego prosto w tyłek...
- Postać: Nagrobki nie do ogarnięcia
- Autorzy: Patryk Bryliński, Maciej Kaczyński, Facecje, Wydawnictwo Otwarte, Kraków 2015, ISBN 978-83-7515-374-3, s. 180.

Pactum serva... [Bądź wierny danemu słowu - dewiza Edwarda I]. Nigdy mniej wiernie nie dochowano przysięgi, jak ten syn wobec swego ojca. Edward II zrezygnował z podboju Szkocji, a gdy wypadki zmusiły go do podjęcia tej walki na nowo, dał się pobić pod Bannockburn (1314). Był to dziwny człowiek, wraz krzepki i zniewieściały. Otaczał się osobliwymi faworytami, kochankami, młodymi rzemieślnikami i lubił zwłaszcza Gaskończyka, Piotra Gaveston, którego żarty bawiły króla, a drażniły w najwyższym stopniu dwór. Edward II zgoła nie interesował się sprawami państwa, mając zamiłowanie tylko do pracy ręcznej i do muzyki. Gdy się ożenił, wnet porzucił żonę „dla swego druha Piotra”. Sam wiedział, że jest tak tchórzliwy, iż kazał zapytać papieża, czy to będzie grzechem nacierać sobie ciało olejem dodającym odwagi.
- Autor: André Maurois, Dzieje Anglii, tłum. Wacław Rogowicz, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, s. 160.

Pierwszego księcia Walii nie da się niestety porównać z ojcem. Od samego początku jego panowanie było katastrofą. Zniewieściały młodzieniec nie krył nawet, że jest biseksualistą.
- Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 34.