Don Kichot

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Don Kichot

Don Kichot – fikcyjna postać z powieści Miguela de Cervantesa. Jest około pięćdziesięcioletnim szlachcicem, który pod wpływem literatury o czynach rycerskich postanawia zostać błędnym rycerzem.

O Don Kichocie[edytuj]

  • – A właściwie skąd ci się wzięła ta Dulcynea? – zaciekawiła się Bożenka (…).
    – Jak to skąd, don Kichot, ujrzał w niej piękność niebiańską i szału dostał, a to była ordynarna dziewka od krów. Wypisz wymaluj, pasuje.
  • Biada temu, kto jak Don Kichot łudzi się, że coś osiągnie, grając bohatera.
  • Czoło mi stary garnek studzi,
    Niesie wierzchowiec sparszywiały,
    Lecz niesie godnie.
    Nie widzę celu w drodze ludzi,
    Co z pragnień tworzą ideały,
    A z ideałów zbrodnie. (…)
    Mnie byle mrzonka nie podjudzi,
    W prawdziwej bom tęsknocie trwały
    Miłości siodle.
  • Don Kichot może i jest niedzisiejszy, trochę śmieszny, ale koniec końców przywodzi skojarzenia o dobru i szlachetności. Historia go uniewinnia.
    • Autor: Artur Domosławski, Fidel Castro, ostatni komunista, „Polityka” nr 4 (2993), 21–27 stycznia 2015, s. 49.
  • Kilka najbardziej interesujących osobowości można spotkać w lokalnej księgarni. Ten stary facet w zardzewiałej zbroi to Don Kichot – jest szaleńcem albo, jak woli o sobie mówić, wizjonerem. Jeśli poprosi o datek na walkę ze złymi olbrzymami przebranymi za wiatraki, udaj, że nie słyszałeś.
    • Autorzy: Allan Lazar, Dan Karlan, Jeremy Salter, 101 postaci, które zmieniały świat, choć nigdy nie żyły, tłum. Barbara Gadowska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 9788324707140, s. 141.

Zobacz też[edytuj]