Dekameron

Scena z filmu

Dekameron (wł. Il Decameron) – włoski film fabularny z 1971 roku w reżyserii i na podstawie scenariusza Piera Paola Pasoliniego. Obraz oparty jest na Dekameronie Giovanniego Boccaccia.

Wypowiedzi postaci

Ser Ciappelletto

• Jestem z Neapolu, ty jesteś z Neapolu! Kochamy się, wszyscy jesteśmy braćmi na dobre i na złe.
  • Io sono di Napoli, voi siete di Napoli! Vogliamoci bene, siamo tutti fratelli nel bene e nel male. (wł.)

• Neapol, mój Neapol. Kochają cię tylko ci, którzy cię stracą.
  • Napoli, Napoli mia! Soltanto chi ti perde ti vuol bene… (wł.)
  • Zobacz też: Neapol

Inne

• Po co tworzyć dzieło, skoro tak pięknie jest o nim po prostu marzyć?
  • Perché realizzare un’opera quando è così bello sognarla soltanto? (wł.)
  • Postać: Uczeń Giotta

• Razu pewnego w Lombardii, gdzie mówią po toskańsku, był sobie klasztor, znany z cnotliwości i pobożności. Była w nim dama szlachetnego urodzenia o pięknej urodzie… Opowiem wam to po neapolitańsku… A więc co się wydarzyło w tym klasztorze? Otóż piękna zakonnica zakochała się w przystojnym młodzieńcu i czekała, aż zapadnie noc, aby przyszedł do jej celi. Lecz którejś nocy, inne siostrzyczki zazdrość wielka ogarnęła. Grzeszną parę na gorącym uczynku przyłapały. Więc co postanowiły zrobić? Udały się na skargę do matki przełożonej. Gdy zapukały do drzwi matka akurat była w łóżku z księdzem. Tak się wystraszyła, że zamiast welonu księże galoty na głowę założyła. Zwiedziawszy się o wszystkim zapukała do celi młodej zakonnicy. Wyszła zastrachana młódka, lecz odrzekła: ach, ty też się uciechom oddawałaś. Księże galoty masz na głowie. I od tamtego czasu folgują sobie siostry.
  • Saper dovete dunque che in Lombardia, dove ce stanno quelli che parlano toscano, esserci un famosissimo monastero di castità e di religione, nel quale vi era una giovane di sangue nobile e di meravigliosa bellezza dotata… Signori miei, mo’ ve lo spiego alla napoletana… Dunque, che succedette dentro questo convento? Una suora bella chiattuta si innamorò di uno bello giovanotto, e aspettava che si faceva notte per portarselo int’a cella du convento. Ma una notte le altre suore, invidiose, se ne accorsero e li videro che stavano pomiciando tutt’è due. E allora che pensarono di fare? Andettero a chiamare la Madre superiora. La madre superiora, siccome stava a letto con il prevete, allora che facette? Quando bussarono alla porta, essa di spaventava che invece di mettersi il velo in testa, si mise le mutande del prevete in capo. Quando succedette ch’andarono a bussare alla porta della suora con tutte le altre suore che stavano a guardare, spaventata la suora uscì fuori e la guardò: Ahh, ma anche tu pure stavi pomiciando dentro la cella tua, perché tieni le mutande del prevete in capo!… E così in chillo convento tutte le suore pomiciano pure loro… (wł.)
  • Postać: Starzec

Dialogi

Zakonnica 1: Każda kobieta która u nas bawi, powiada że nie ma na całym świecie większej rozkoszy nad obcowanie z mężczyzną. (Przyglądają się ogrodnikowi.) Długo nad tym rozmyślałam i umyśliłam, że można tego z naszym niemową popróbować, by się przekonać czy to prawda. (…)

Zakonnica 2: Przecież ślubowałyśmy Bogu, że dziewictwa dochowamy!

Zakonnica 1: Tyle ślubów złożyłyśmy, których dotrzymać nie umiemy.