Bibliotheca Fratrum Polonorum

Bibliotheca Fratrum Polonorum quos Unitarios vocant (łac. Biblioteka Braci Polskich zwanych Unitarianami) – zbiór najważniejszych dzieł braci polskich, wydanych przez nich na emigracji w Amsterdamie w latach 1665–1669.

• Chociaż „Bibliotekę” rozprowadzano po kryjomu cieszyła się ona w Holandii wielką popularnością. Zaniepokojone tym Stany Generalne ogłosiły dzieło za bluźniercze i umieściły je w 1674 roku na indeksie książek zakazanych. Jedyną na to odpowiedzią było podniesienie przez wydawców holenderskich ceny „Biblioteki” do do olbrzymiej wówczas kwoty 100 guldenów.
  • Autor: Zenon Gołaszewski, Bracia polscy, Dom Wydawniczy Duet, Toruń 2005, s. 295.

• Ostatnim zaś wspaniałym akordem działalności braci polskich, ich łabędzim śpiewem skierowanym w stronę ojczyzny, było wydanie już na emigracji wszystkich pism pod wspólnym tytułem „Bibliotheca Fratrum Polonorum” (Biblioteka braci polskich), pism, które zainspirowały w Europie Zachodniej niejedną wybitną postać, pism, które miały swój udział w tworzeniu postępowej myśli europejskiej ostatnich stuleci, pism, które w swym zbiorczym tytule wskazywały wyraźnie na miejsce swych narodzin.
  • Autor: Zenon Gołaszewski, Bracia polscy, Dom Wydawniczy Duet, Toruń 2005, s. 258.

• Po edykcie skazującym braci polskich na banicję, niemal cała czołówka ich elity umysłowej wyjechała do Holandii, spodziewając się znaleźć w tym kraju możliwość kontynuowania pracy pisarsko-wydawniczej. Tu właśnie, na emigracji, głównie z inicjatywy Andrzeja Wiszowatego, przygotowano do druku i wydano w latach 1665–1669 wszystkie wybitniejsze prace braci polskich w monumentalnym dziele „Bibliotheca Fratrum Polonorum”.
  • Autor: Zenon Gołaszewski, Bracia polscy, Dom Wydawniczy Duet, Toruń 2005, s. 295.