Atos

Atos

Atos – jeden z bohaterów powieści Alexandre’a Dumasa Trzej muszkieterowie.

• Dla Athosa to zawiele, dla hrabiego de la Fère za mało.
  • Opis: do d’Artganana, kiedy ten zaproponował mu, że odda mu swoją nominację na porucznika muszkieterów.
  • Źródło: tom II, rozdział XL, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 354.

• Jeśli krok jeden postąpisz, skrzyżujemy szpady.
  • Opis: do d’Artagnana, kiedy ten zrobił krok w stronę Milady, podczas jej egzekucji. Gaskończyk chciał już uratować przewrotną kobietę, ale Atos go od tego odciągnął.
  • Źródło: tom II, rozdział XXXIX, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 346.

• Kocham cię, Charlotte. Kocham cię tak jak kocham pijaństwo i wojnę. Kocham cię tak, jak kocha się zło.
  • Opis: do swej żony, hrabiny de Winter; przed egzekucją będącą samosądem.
  • Zobacz też: kochanie

• Ludzie w ogóle pytają o radę aby potem robić według swego widzimisię; a jeżeli przypadkiem zastosują się do czyjego zdania, to jedynie dlatego, aby potem mieć na kogo narzekać.
  • Opis: odpowiedź na prośbę d’Artagnana o radę.
  • Źródło: tom II, rozdział VII, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 67.

• Mam syna, chcę jeszcze trochę pożyć. To nie ja zabiłem Mordaunta. To przeznaczenie
  • Opis: do przyjaciół, tuż po zabiciu syna Milady.

• Nie ma człowieka, który by nie wierzył w to, że jest przez kobietę kochany, jak nie ma człowieka, który by nie był przez nią oszukiwany”
  • Opis: do d’Artagnana, kiedy pili wino w karczmie.

• Podczas gdy szlachcic zdradza tajemnice przez przypadek, służący prawie zawsze ją sprzedaje”.
  • Opis: do d’Artagnana, kiedy ruszali na akcję „Diamenty królowej”.

• Pojedynek wcale nie udowadnia, że masz rację. Tylko, że lepiej władasz szpadą.
  • Opis: występując w obronie Raula, którego posądzono o tchórzostwo.

• Potrącasz mnie, mówiąc: „Przepraszam” i myślisz, że to mi wystarcza?
  • Opis: do d’Artagnana, gdy ten wpadł na niego i potrącił go w ranne ramię.
  • Źródło: tom I, rozdział IV, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 52.

• Woda? Mogłeś użyć wina.
  • Opis: cucony przez d’Artagnania, kiedy ten dostał w głowę.

Dialogi

• – Ależ miałeś ją w rękach, Athosie, – wtrącił Porthos – dlaczegoś jej nie utopił, nie zadusił, albo nie powiesił? przecież tylko umarli nie powracają.
  – Tak sądzisz, Porthosie? – odrzekł muszkieter z ponurym uśmiechem, zrozumianym tylko przez d’Artagnana.
  • Opis: Portos pyta dlaczego Atos nie zabił Milady.
  • Źródło: tom II, rozdział XX, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 180.

• – Dlaczego nie walczysz prawą ręką, Atosie?
  – Oszczędzam ją do picia wina.
  • Opis: Atos i jeden z ludzi kardynała Richelieu.

• – Z tym panem właśnie mam się potykać – rzekł Athos, wskazując z ukłonem d’Artagnana.
  – Ależ i ja biję się z nim – odparł Porthos.
  – I ja również z tym panem mam się pojedynkować – odezwał się Aramis, dochodząc do miejsca.
  – Lecz dopiero o drugiej – z zimną krwią zauważył d’Artagnan.
  – Ale o co się bijesz, Athosie? – zagadnął Aramis.
  – Na honor, nie wiem tak bardzo… w ramię mnie uraził; a ty Porthosie?
  – Biję się, bo się biję – czerwieniąc się, odparł Porthos.
  Baczny na wszystko Athos podchwycił uśmiech złośliwy na ustach gaskończyka.
  – Mieliśmy sprzeczkę o ubranie – wtrącił młodzieniec.
  – A ty, Aramisie? – pytał dalej Athos.
  – Ja, biję się o teologję – odrzekł Aramis, spoglądając prosząco na d’Artagnana, by zachował w tajemnicy powód pojedynku.
  Athos dostrzegł drugi uśmiech d’Artagnana.
  – Doprawdy?… – podchwycił Athos.
  – Tak, nie mogliśmy się zgodzić na pewien ustęp ze świętego Augustyna – odezwał się gaskończyk.
  – Widocznie, sztuka z niego nie głupia – mruknął Athos.
  • Źródło: tom I, rozdział V, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 65–66.
  • Opis: gdy okazuje się, że d’Artagnan jest umówiony na pojedynek z każdym z trzech zaprzyjaźnionych ze sobą muszkieterów.

• Zabij sama lub każ zamordować księcia Buckinghama, mało mnie to obchodzi! nie znam go: w dodatku jest Anglikiem; lecz nie waż się tknąć ani włosa z głowy d’Artagnana, który jest przyjacielem moim wiernym i którego bronić będę, albo przysięgam na głowę ojca mojego, zbrodnia ta byłaby twoją ostatnią…
  – Pan d’Artagnan, ciężko mnie obraził – rzekła milady głucho… – Pan d’Artagnan umrze.
  – Nie wiedziałem doprawdy, że panią może coś jeszcze obrażać – rzekł, śmiejąc się Athos.
  • Opis: rozmowa Atosa i jego żony, Milady de Winter, w oberży „Pod Czerwonym Gołębnikiem”.
  • Źródło: tom II, rozdział XVIII, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 164.

• – Zawsze mówiłem, że ten kadet gaskoński jest studnią mądrości.
  • Opis: o pomysłowości d’Artagnana.
  • Źródło: tom I, rozdział XX, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 225.

Zobacz też

• Trzej muszkieterowie – film