Andrzej Waligórski

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Grób Andrzeja Waligórskiego
na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu

Andrzej Waligórski (1926–1992) – polski aktor, poeta i satyryk.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

Rycerze[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Rycerze.
  • Oj, niedobrze, koledzy, niedobrze!
  • Stanica bez kota jest jak kuźnia bez młota.
    • Zobacz też: kot

Cytaty z tomu wierszy Błędny rycerz (wyd. 1999)[edytuj]

  • A późnym wnukom się zwiduje
    Parlament, w kółko ustawiony,
    Tak, żeby każdy, kto całuje,
    Był całowany z drugiej strony.
Legnica, Aleja Gwiazd Satyrykonu, tablica pamiątkowa poświęcona Andrzejowi Waligórskiemu
  • A szczery facet to facet taki,
    Co ma na dłoni serce i flaki,
    I przy spotkaniu powiada króciutko:
    – Wiesz, twoja żona żyje z Kociutką!
  • A tam sprawozdawca grzmi:
    – Nasi mają więcej z gry!
    Zdanie to nic nie oznacza,
    Naszych leją w rytmie cza-cza,
    Przez plac jadą jak po stole
    I ładują Polsce gole.
    Ale po co ronić łzy?
    Nasi mają więcej z gry!
  • Bardotka ma już pół wieku, swoisty wdzięk ma glista (...).
  • Dobry dom musi być jak okręt,
    Dobry gospodarz – jak kapitan.
    • Zobacz też: dom
  • (...) dobry lakiernik to nawet z ofermy zrobi bógwico!
  • I hasło bezwarunkowo:
    Mniej dupą, a więcej głową!!!
  • Kocham się tylko w Alexis Colby
    (więc mnie fizycznie to nie rozkłada).
  • Nigdy we własnej chacie
    Nie bądź prokuratorem!
  • Pójdź, koniu, ja cię uczyć każę!
  • Znowu idzie jesień,
    Jesień idzie, nie ma na to rady!
  • (...) żadne dyrektywy
    Nie zastąpią lewatywy!

Inne[edytuj]

  • A tu lata mijają, a ci ludzie wciąż dbają,
    góry, góry, mikstury etcetera.
    lecz rzecz dziwna, tym niemniej,
    Choć to nie brzmi przyjemnie
    coraz gdzieś jakiś człowiek umiera.
    • Źródło: Ludzie dbają o siebie
    • Zobacz też: śmierć
  • Niedaleko pada jajko od kury.
  • Te problemy można mnożyć
    Bez umiaru i bez liku,
    W zależności, co tam kogo suszy w duszy...
    Z czego żyłyby dostatnio
    Pokolenia satyryków,
    Gdyby Urban miał o numer
    Mniejsze uszy?

Zobacz też[edytuj]