Amelia
Sklepik pana Collignon, ulica des Trois frères, Paryż
Amelia (fr. Le fabuleux destin d’Amélie Poulain) – niemiecko-francuski film fabularny w reżyserii Jeana-Pierre'e Jeuneta z 2001 roku. Autorem scenariusza są Jean-Pierre Jeunet i Guillaume Laurant.
- 28 września 1997 roku, 11 rano.
W wesołym miasteczku, obok pociągu grozy, mieszalnik wyrabia masę na cukierki ślazowe.
Na ławce przy skwerze Felix Le Dieu odkrywa, że liczba połączeń nerwowych u człowieka jest większa niż atomów we wszechświecie.
U stóp Sacre Coeur benedyktynki doskonalą backhand. Temperatura powietrza: 24 °C, wilgotność: 70°.
Ciśnienie atmosferyczne: 999 hPa.
- Amelia ucieka w świat wyobraźni. W tym świecie płyty robi się tak jak naleśniki.
- Zobacz też: wyobraźnia
- Amelii wolno żyć marzeniami i zamykać się w sobie. Każdy ma niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.
- Si Amélie préfère vivre dans le rêve et rester une jeune fille introvertie, c’est son droit. Car rater sa vie est un droit inaliénable. (fr.)
- Zobacz też: życie
- Bez ciebie dzisiejsze wzruszenia byłyby tylko martwym naskórkiem dawnych uniesień.
- Sans toi, les émotions d’aujourd’hui ne seraient que la peau morte des émotions d’autrefois. (fr.)
- Czasy są ciężkie dla marzycieli.
- Les temps sont durs pour les reveurs. (fr.)
- Filomena lubi szuranie kociej miski po posadzce…
- Zobacz też: kot
- Gdy palec wskazuje niebo, tylko głupiec patrzy na palec.
- Kobieta bez miłości jest jak kwiat bez słońca.
- Lepiej zajmować się bliźnimi niż krasnalem ogrodowym.
- Moja mała Amelio, twoje kości nie są ze szkła. Możesz zderzać się z życiem.
- Vous n’avez pas les os en verre, vous pouvez vous cogner à la vie. (fr.)
- Nic się nie zmieniło. Amelia nadal ucieka w samotność. Lubi stawiać sobie głupie pytania na temat świata i tego miasta, na przykład ile par przeżywa w tej chwili orgazm.
- Zobacz też: samotność
- Nino się spóźnia. Amelia widzi tylko dwa wytłumaczenia. Pierwsze: nie znalazł zdjęcia. Drugie: nie zdążył go poskładać, ponieważ trzej groźni recydywiści, którzy napadli na bank porwali go jako zakładnika. Udało im się zgubić policyjny pościg, ale Nino spowodował wypadek. Kiedy odzyskał przytomność nic nie pamiętał. Zabrał go kierowca ciężarówki, były więzień. Biorąc Nina za uciekiniera, wsadził go na statek płynący do Stambułu. Tam Nino spotkał afgańskich awanturników i pojechał z nimi wykraść sowieckie głowice nuklearne. Ich ciężarówka wpadła na minę przy granicy z Tadżykistanem. On jeden przeżył. Przygarnęli go mieszkańcy górskiej wioski, gdzie przyłączył się do mudżahedinów. Ale Amelia nie zamierza się denerwować z powodu faceta, który do końca życia będzie jadł barszcz i nosił doniczkę na głowie.
- Nino est en retard. Pour Amélie il n’y a que deux explications possibles: Premièrement, il n’a pas trouvé la photo. Deuxièmement, il n’a pas eu le temps d’achever la reconstitution parce que trois truands multirécidivistes qui venaient de braquer une banque l’on pris en otage, poursuivi par tous les flics du département, ils ont réussi à les semer, mais lui a provoqué un accident. Quand il a repris conscience il ne se souvenait de rien. Un routier ex-taulard l’a pris en stop et le croyant en cavale l’a planqué dans un conteneur en partance pour Istanbul. Là il est tombé sur des aventuriers afghans qui lui ont proposé de partir avec eux pour voler des têtes de missiles soviétiques. Mais leur camion a sauté sur une mine à la frontière du Tadjikistan. Seul survivant il a été recueilli dans un village de montagnard et il est devenu militant moudjahidin. Alors Amélie ne voit vraiment pas pourquoi elle se mettrait dans un état pareil pour un type qui va passer le reste de ses jours à manger du portsh avec un stupide cache peau sur la tête. (fr.)
- Pani nie ma kości ze szkła, trzeba biec za życiem. Jeżeli ta szansa przeminie, to pani serce stanie się tak wyschnięte i łamliwe jak moje kości. Tak więc, dalej, odwagi, goń za tym.
- Pan by nie mógł być warzywem – nawet karczoch ma serce.
- Szczęście jest jak Tour de France – długo czekasz, a potem chwila i go nie ma. Kiedy się zjawia, trzeba je łapać.
- La chance c’est comme le Tour de France: on l’attend longtemps et ça passe vite! (fr.)
- Zobacz też: szczęście
- Ściśnięte usta – oznaka braku serca.
- Świat wokół wydaje się taki martwy, że Amelia woli żyć wyobraźnią.
- To będzie dzień w kolorze pomarańczy.
- Tym tutaj się udało – nie żyją, ale nigdy nie popadną w zapomnienie.
- Życie jest próbą spektaklu, który nigdy się nie odbędzie.
Dialogi
[edytuj]- – Jak się czujesz?
- – Dość dobrze. Chyba szykują się zmiany. Miałam dwa ataki serca i przerwałam ciążę przez narkotyki, poza tym wszystko w porządku.
- – A to dobrze…
- Raphaël: Tu vas bien? En ce moment.
Amélie: Plutôt bien. J’crois qu’il y a quelque chose qui change et… [Amélie voit que son père n’écoute pas] Et j'ai eu deux crises cardiaques et j’ai dû me faire avorter parce que j’avais pris du crack pendant que j’étais enceinte. En dehors de ça tout va bien.
Raphaël: Hum Tant mieux. Tant mieux. (fr.)
- Raphaël: Tu vas bien? En ce moment.
- – Miłość od pierwszego wejrzenia, ona istnieje.
- – Nie mówię, że nie. Ale po 30 latach za barem znam tą potrawę. Nawet mogę dać panu przepis: Weź zaprzyjaźnioną dwójkę ludzi, spraw niech pomyślą, że się sobie podobają, niech się podgotuje, nie ma mowy – smakuje każdemu.
- – Nie do wiary co mnie dzisiaj spotkało. To musiał być mój anioł stróż. Wzywał mnie telefon w budce… Dzwonił i dzwonił.
- – Jasne, a mnie wzywa mikrofalówka…
- – Przecież ja jej nie znam
- – Znasz
- – Od kiedy?
- – Od zawsze. Znasz ją ze snów
- – Wierzy pani w cuda?
- – Tak, ale nie dzisiaj.
- – Z rumieńcem wygląda pani jak polny kwiat.
- – Łykam za dużo powietrza.
- – Qu’est ce que vous êtes belle Georgette, quand vous rougissez. On dirait une fleure des champs.
– Nan mais ça c’est mon aérophagie. (fr.)
- – Qu’est ce que vous êtes belle Georgette, quand vous rougissez. On dirait une fleure des champs.