Adolf Nowaczyński

Adolf Nowaczyński (1876–1944) – polski satyryk, publicysta i dramaturg.

Małpie zwierciadło. Wybór pism satyrycznych, t. 1, 1897–1904

(wybór Tomasz Weiss, Kraków 1974)

Obok bogów narodowych, bożków lokalnych są jeszcze bałwany epokowe.
- Źródło: s. 52

Dwa są powody twych zasług i twego uznania: pierwszy – zawiść twoich najbliższych, a drugi… zawiść twoich najdalszych.
- Zobacz też: zawiść

Gwiżdżę na waszą romantyczną trójcę.
- Źródło: tytuł wiersza z tomu Meandry (1911), cyt. za: Wiersze polskie wybrane. Antologia poezji od „Bogu rodzicy” do chwili obecnej, zebrał Mieczysław Grydzewski, Londyn 1946, s. 220.

Każda nacja drwi z drugiej nacji i wszystkie nie tracą racji.
- Zobacz też: naród

Kobieta to jest coś, co się absolutnie nie da ogarnąć naszymi marnymi 5 zmysłami.
- Zobacz też: kobieta

Krańcowymi ideałami ludzkiej szczęśliwości są tylko pustelnia lub harem.
- Zobacz też: ideał

Kto powiedział, że Germanie
To są bracia nas, Sarmatów.
temu wszystkie gnaty złamię
przed kościołem Reformatów.
- Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

Piłsudski wysiadł z partyjnego (czerwonego) tramwaju na przystanku „Niepodległość”.
- Opis: powiedzenie z roku 1919 przypisywane Nowaczyńskiemu.
- Źródło: Henryk Markiewicz, Andrzej Romanowski, Skrzydlate słowa, PIW, Warszawa 1990, s. 143.

Pochwała samotności to najpiękniejsza balowa zabawa po północy.
- Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. Zamek, Warszawa 1995, s. 150.

Przezorne włóczęgi, włóczęgi i batjary polityczne, które niedawno jeszcze pucowały buty fedfeblom pruskim (…) mają teraz zuchwałą bo bezkarną czelność rzucania sobie na „luft” słóweczkiem Targowica.
- Źródło: „Myśl Narodowa”, 30 czerwca 1926

(…) racya stanu w dziedzinie duchowości i jej objawów nakazuje właśnie zrywać owoce ze wszystkich drzew kultury, zasilać się sokami, krążącymi ze wszystkich stron, własne doświadczenie wzbogacać cudzem doświadczeniem, być mądrym i mądrością nieprzyjaciół.
- Źródło: Wczasy literackie. Zmartwychwstanie Bogów D. Mereżkowskiego, Warszawa 1906, s. 236.

Sienkiewicz patrzy na świat przez rurę do barszczu.
- Źródło: Skotopaski sowizdrzalskie (1904)

Twarda dusza, bohaterska dusza! (…) Człowieka czystego jak łza, charakteru skroś bohaterskiego w naszych warunkach wprost niebywałego, wobec którego wspaniałej wielkości dusznej my wszyscy po lewicy czy po prawicy uderzając się w piersi powiedzmy sobie: jesteśmy karły. (…) I dziś żal bierze nie tego co padł ofiarą przypadku, nie tego przechodnia-prezydenta, z którym uczuciowo Polska nie była właściwie niczem związana, nie tego, który stał się tylko jednym z symbolów tytanicznego zmagania się świata chrześcijańskiego z żydostwem, ale żal (…) Niewiadomskiego.
- Źródło: „Myśl Narodowa”, styczeń 1923; cyt. za: Paweł Brykczyński, Gotowi na przemoc. Mord, antysemityzm i demokracja w międzywojennej Polsce, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2017, s. 203.
- Zobacz też: Eligiusz Niewiadomski, zamach na Gabriela Narutowicza

Z ochotą zrzekamy się własnych korzyści, byleśmy zagwarantowaną mieli szkodę bliźniego.
- Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku, wybór Paweł Hertz, Władysław Kopaliński, PIW, Warszawa 1991, s. 371.

Zobacz też: