Przejdź do zawartości

Adolf Nowaczyński

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Adolf Nowaczyński

Adolf Nowaczyński (1876–1944) – polski satyryk, publicysta i dramaturg.

Małpie zwierciadło. Wybór pism satyrycznych, t. 1, 1897–1904

[edytuj]

(wybór Tomasz Weiss, Kraków 1974)

  • Obok bogów narodowych, bożków lokalnych są jeszcze bałwany epokowe.
    • Źródło: s. 52
  • Och kobieta (…)
    Cnotą wkoło parskająca.
    • Źródło: s. 206

Inne

[edytuj]
  • Dwa są powody twych zasług i twego uznania: pierwszy – zawiść twoich najbliższych, a drugi… zawiść twoich najdalszych.
  • Gwiżdżę na waszą romantyczną trójcę.
    • Źródło: tytuł wiersza z tomu Meandry (1911), cyt. za: Wiersze polskie wybrane. Antologia poezji od „Bogu rodzicy” do chwili obecnej, zebrał Mieczysław Grydzewski, Londyn 1946, s. 220.
  • Każda nacja drwi z drugiej nacji i wszystkie nie tracą racji.
  • Kobieta to jest coś, co się absolutnie nie da ogarnąć naszymi marnymi 5 zmysłami.
  • Krańcowymi ideałami ludzkiej szczęśliwości są tylko pustelnia lub harem.
  • Kto powiedział, że Germanie
    To są bracia nas, Sarmatów.
    temu wszystkie gnaty złamię
    przed kościołem Reformatów.
    • Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.
  • Piłsudski wysiadł z partyjnego (czerwonego) tramwaju na przystanku „Niepodległość”.
    • Opis: powiedzenie z roku 1919 przypisywane Nowaczyńskiemu.
    • Źródło: Henryk Markiewicz, Andrzej Romanowski, Skrzydlate słowa, PIW, Warszawa 1990, s. 143.
  • Pochwała samotności to najpiękniejsza balowa zabawa po północy.
    • Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. Zamek, Warszawa 1995, s. 150.
  • Przezorne włóczęgi, włóczęgi i batjary polityczne, które niedawno jeszcze pucowały buty fedfeblom pruskim (…) mają teraz zuchwałą bo bezkarną czelność rzucania sobie na „luft” słóweczkiem Targowica.
    • Źródło: „Myśl Narodowa”, 30 czerwca 1926
  • (…) racya stanu w dziedzinie duchowości i jej objawów nakazuje właśnie zrywać owoce ze wszystkich drzew kultury, zasilać się sokami, krążącymi ze wszystkich stron, własne doświadczenie wzbogacać cudzem doświadczeniem, być mądrym i mądrością nieprzyjaciół.
    • Źródło: Wczasy literackie. Zmartwychwstanie Bogów D. Mereżkowskiego, Warszawa 1906, s. 236.
  • Sienkiewicz patrzy na świat przez rurę do barszczu.
    • Źródło: Skotopaski sowizdrzalskie (1904)
  • Twarda dusza, bohaterska dusza! (…) Człowieka czystego jak łza, charakteru skroś bohaterskiego w naszych warunkach wprost niebywałego, wobec którego wspaniałej wielkości dusznej my wszyscy po lewicy czy po prawicy uderzając się w piersi powiedzmy sobie: jesteśmy karły. (…) I dziś żal bierze nie tego co padł ofiarą przypadku, nie tego przechodnia-prezydenta, z którym uczuciowo Polska nie była właściwie niczem związana, nie tego, który stał się tylko jednym z symbolów tytanicznego zmagania się świata chrześcijańskiego z żydostwem, ale żal (…) Niewiadomskiego.
  • Z ochotą zrzekamy się własnych korzyści, byleśmy zagwarantowaną mieli szkodę bliźniego.

Zobacz też: