Adam Ważyk

Adam Ważyk

Adam Ważyk (1905–1982) – polski poeta, prozaik, eseista i tłumacz żydowskiego pochodzenia.

• Będzie wielka rzecz, Pospolita Rzecz.
  • Źródło: Hymn I Korpusu (1943) do muzyki Aleksandra Barchacza

• Lud wejdzie do śródmieścia.
  • Źródło: Nowy wybór wierszy (1950)

• Mądrość Stalina,
  rzeka szeroka,
  w ciężkich turbinach,
  przetacza wody,
  płynąc wysiewa
  pszenicę w tundrach,
  zalesia stepy,
  stawia ogrody.
  • Źródło: poemat Rzeka
  • Zobacz też: mądrość, Józef Stalin

• My, cośmy byli dziejów sumieniem, milczymy i oto racją stanu jest ta mowa niema...
  • Źródło: Qui tacent clamant, „Nowa Kultura”
  • Zobacz też: sumienie

• Należałem do tych wrażliwych czytelników, którzy pod wpływem Czarodziejskiej góry wpadali w stan podgorączkowy.
  • Źródło: Kwestia gustu, Warszawa 1977, s. 101–107.
  • Zobacz też: Thomas Mann

• Nikt z nas nie wiedział o tym, że dojrzewamy w przerwie między jedną wojną a drugą.
  • Źródło: Wiersze wybrane, Czytelnik, 1978, s. 102.
  • Zobacz też: wojna

• Przypominam sobie
  lata, które były i waszymi latami,
  ludzie nie najgorszej woli,
  pochowani w moim sercu jak we wspólnym grobie.
  • Źródło: Wiersze wybrane, Czytelnik, 1978, s. 104.
  • Zobacz też: grób

• Słuszniej by było, gdyby Gałczyński ukręcił łeb temu rozwydrzonemu kanarkowi, który zagnieździł się w jego wierszach.
  • Źródło: referat wygłoszony na V Zjeździe literatów polskich w 1950 roku, cyt. za: Bohdan Drozdowski, O poezji, Iskry, 1977, s. 223.
  • Zobacz też: Konstanty Ildefons Gałczyński

• Spoza gór i rzek
  Wyszliśmy na brzeg.
  • Źródło: Hymn I Korpusu (1943)

• To się stało tak nagle, rozbite pociągi,
  zdarte druty, na torach wydrążone leje.
  Zamiast wodzów – półgłówki, zamiast armii – włóczęgi,
  widma nocą ciągnące, by skryć się, gdy zadnieje.
  • Opis: wiersz o polskiej armii.
  • Źródło: Do inteligenta uchodźcy, „Czerwony Sztandar”, 5 listopada 1939

• Wielka migracja przemysł budująca,
  nie znana Polsce, ale znana dziejom,
  karmiona pustką wielkich słów, żyjąca
  dziko, z dnia na dzień i wbrew kaznodziejom –
  w węglowym czadzie, w powolnej męczarni,
  z niej się wytapia robotnicza klasa.
  Dużo odpadków. A na razie kasza.
  • Źródło: Poemat dla dorosłych