Tadeusz Grabski

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Tadeusz Grabski (1929–1998) – polski komunista, członek KC PZPR.

  • Tej funkcji, towarzyszu Kania, nie można pełnić bez zaufania sojuszników. Bez zmian personalnych wszystko pójdzie ku najgorszemu. Zaufania u sojuszników nie macie, a bez tego nic nie zrobicie. To jest podstawowa sprawa.
    • Opis: na obradach XI Plenum KC PZPR w czerwcu 1981 r.
    • Źródło: Piotr Osęka, Dosyć guzdralstwa, tow. Kania. XI Plenum KC PZPR, „Gazeta Wyborcza”, 9 czerwca 2011.
    • Zobacz też: Stanisław Kania
  • Wobec sytuacji, jaka wytworzyła się w partii, jak i grożącego naszemu narodowi niebezpieczeństwa, pragnę odpowiedzieć na postawione pytanie – czy członkowie Biura Politycznego są zdolni do wyprowadzenia kraju z kryzysu politycznego w składzie obecnym, pod przewodnictwem I Sekretarza tow. Kani? Takiej możliwości nie widzę.
    • Opis: na obradach XI Plenum KC PZPR w czerwcu 1981 r.
    • Źródło: Piotr Osęka, Dosyć guzdralstwa, tow. Kania. XI Plenum KC PZPR, „Gazeta Wyborcza”, 9 czerwca 2011.

O Tadeuszu Grabskim[edytuj]

  • Marszałek Kulikow nie krył się z nadzieją, że czerwcowe plenum dokona zmiany rządzącej ekipy. Gotowe już były samoloty transportowe z komandosami, które miały wystartować z radzieckich baz w Legnicy i Bornem Sulinowie do Warszawy, by wesprzeć nową ekipę po spodziewanym wyborze Grabskiego na I sekretarza. Nieoczekiwany zwrot w obradach plenum sprawił, że wydane rozkazy trzeba było odwołać.
    • Autor: Ryszard Kukliński
    • Opis: w tajnym raporcie dla CIA.
    • Źródło: Piotr Osęka, Dosyć guzdralstwa, tow. Kania. XI Plenum KC PZPR, „Gazeta Wyborcza”, 9 czerwca 2011.
    • Zobacz w Wikipedii: Wiktor Kulikow
  • Wystąpienia tych towarzyszy (Tadeusza Grabskiego, Stefana Olszowskiego i Stanisława Kociołka) w planie ideologicznym są najbliższe naszemu stanowisku. Wyrażają oni nastroje tej części członków partii, która konsekwentnie opowiada się za socjalizmem, za przyjaźnią ze Związkiem Radzieckim, przeciwko wypaczeniom rewizjonistycznym, domaga się zdecydowanych działań przeciwko „Solidarności”. Za nimi stoją głównie starzy członkowie partii, którzy przeszli szkołę wojny i walki klasowej w pierwszych etapach tworzenia ludowej Polski.