Przejdź do zawartości

Khalil Gibran

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Dżubran Chalil Dżubran (ok. 1898)

Khalil Gibran (arab. جبران خليل جبران; właśc. Dżubran Chalil Dżubran; 1883–1931) – arabski poeta, malarz i filozof libańskiego pochodzenia; od 1895 mieszkał w USA.

Połamane skrzydła (1912)

[edytuj]
  • Liban nie jest nazwą gór, lecz poetyckim określeniem symbolizującym uczucie duszy i odwołującym się do idei: to obrazy lasów cedrowych rozsiewających zapach i aromat, wieże z miedzi i marmuru, wznoszące się pełne chwały i potęgi oraz stada gazeli przechadzające się pomiędzy wzgórzami i dolinami.
  • Miłość jest jedyną wolnością na tym świecie, ponieważ wynosi dusze na wyżyny, gdzie nie dosięgną jej ludzkie kodeksy i tradycje, gdzie nie kierują nią prawa natury.
  • Mylą się ci, którzy wyobrażają sobie, że miłość rodzi się przez długi okres wspólnego życia i znajomości. Prawdziwa miłość jest córką duchowego porozumienia, które albo pojawia się od razu, albo wcale.
  • Nawet jeśli mrok skrył przed wzrokiem drzewa i pachnące kwiaty, to nie ukryje miłości przed duszą.
  • Pisarze i poeci starają się pojąć prawdę o kobiecie, ale do dzisiaj nie zrozumieli tajemnic jej serca. Postrzegają ją albo przez zasłonę żądzy, i wtedy widzą jedynie zarys ciała, albo przez pryzmat nienawiści, i wtedy znajdują w niej tylko słabość i uległość.
  • Więzień, który potrafi rozbić mury swego więzienia, a nie czyni tego, jest tchórzem.
  • Wiosna jest piękna wszędzie, ale w Syrii jest więcej niż piękna… Wiosna jest duchem Boga, który nierozpoznany przemierza pospiesznie ziemię. Gdy dotrze do Syrii, zwalnia i obraca się wstecz: obcuje z duchami królów i proroków unoszącymi się w przestworzach, śpiewa ze strumieniami salomonową Pieśń nad Pieśniami, powtarza z cedrami Libanu wspomnienia dawnej chwały.

Szaleniec (1918)

[edytuj]
  • (…) być zrozumianym, to być poniżonym, a być pojętym to tylko osiągnąć pełnię, i jak dojrzały owoc wpaść w czyjeś ręce.
  • Dlaczego tu jestem, Boże zagubionych dusz, Boże sam zagubiony pośród innych bogów?

Prorok (1923)

[edytuj]

(ang. The Prophet)

  • Bo tak jak miłość wieńczy was, tak też i krzyżuje. Jak sprzyja waszemu wzrostowi, tak też przycina was.
  • Gdy miłość skinie na was, podążcie za nią,
    Chociaż jej drogi są strome i trudne.
  • Miłość niczego innego nie pragnie, tylko spełnić się.

Inne

[edytuj]

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

  • Ci, którzy znają miłość w jej bezmiarach, wiedzą, że nie sposób kosztować jej rozkoszy, nie przyswoiwszy sobie jej cnót.
  • Często śpiewamy dzieciom kołysanki, aby samemu szybciej zasnąć.
  • Dziwne, że pożądanie określonych przyjemności jest częścią mego cierpienia.
  • Fakt to neutralna prawda.
  • Gdy miłość bliźniego przynosi ci radość, to miłość przestała już być cnotą.
  • Gdybyś prawdziwie oczy swe otworzył i widział, ujrzałbyś swój wizerunek we wszystkich wizerunkach. A gdybyś uszy swe otworzył i słuchał, usłyszałbyś głos swój we wszystkich głosach.
  • Im głębiej ból przenika wasze istnienie, tym większą radość możecie w nim pomieścić.
  • Jak mogę stracić wiarę w sprawiedliwość na świecie, skoro sny tych, którzy śpią w puchach, nie są wcale piękniejsze od snów tych, którzy śpią na gołej ziemi.
  • Jakże jestem nikczemny, gdy otrzymując od życia złoto, tobie daję srebro i uważam się przy tym za wspaniałomyślnego.
  • Jakże jesteś roztargniony, skoro każesz ludziom latać twoimi skrzydłami, a nie możesz im dać nawet jednego piórka.
  • Jeden sprawiedliwy robi diabłu więcej kłopotów, niż milion ślepych wyznawców.
  • Jeżeli ani twoje radości, ani twoje troski nie staną się wielkie, świat stanie się mały.
  • Jeżeli widzisz tylko tyle, co objawia światło i słyszysz tylko tyle, co obwieszcza głos – to nigdy nie zobaczysz i nie usłyszysz prawdy.
  • Kochająca kobieta wybacza wszystko. Lecz nie zapomina niczego.
  • Kochający obejmują raczej to, co między nimi, niż siebie.
  • Kogo miłość nie wybrała sobie za sługę, ten nie usłyszy jej wołania.
  • Korzeń jest kwiatem, co gardzi sławą.
  • Litość jest tylko połową sprawiedliwości.
  • Ludzkość jest strumieniem światła płynącym ze skończoności do nieskończoności.
  • Mało dajesz, gdy dajesz tylko ze swego bogactwa, ale jeśli dajesz siebie samego, wtedy dajesz naprawdę.
  • Małżeństwo jest jak czysty deszcz, który spada z nieskalanego nieba, aby użyźnić i obdarzyć błogosławieństwem pola bożej natury.
  • Miłość jest dzieckiem duchowej sympatii; i jeżeli ta sympatia nie powstanie w jednej chwili, to nie powołają jej do życia ani lata, ani pokolenia.
  • Miłość jest jak piękny ptak, którego chciałoby się złapać – nie wolno go jednak przy tym zranić.
  • Miłość jest jedyną wolnością na świecie: podnosi ona duszę na takie wysokości, że nie mają na nią żadnego wpływu ani prawa ludzkie, ani zjawiska natury.
  • Miłość jest jedynym kwiatem, który rośnie i rozwija się niezależnie od pór roku.
  • Miłość jest świętym winem, płynącym z serca bogów do serc człowieczych. Tylko tym smakuje wyśmienicie, których serca wolne są od wszelkiej zwierzęcej chuci.
  • Miłość jest welonem między kochającymi.
  • Miłość nie odnawiana każdego dnia stanie się przyzwyczajeniem, a z biegiem czasu niewolą.
  • Miłość, która nie odradza się stale, stale umiera.
  • Miłość, która przeżyła na sobie uzdrawiającą moc łez, będzie na zawsze czysta i piękna.
  • Miłujcie się nawzajem, lecz nie narzucajcie pęt swej miłości.
  • Napełniajcie nawzajem swe kielichy, lecz nie pijcie z jednego kielicha.
  • Nauczyciele często są jak szyby: pozwalają widzieć prawdę, ale dzielą od rzeczywistości.
  • Nie doczekasz świtu, nie odbywszy drogi przez noc.
  • Nie możesz jeść ponad swój apetyt. Druga połowa bochenka należy do drugiego człowieka, i jeszcze trochę powinno zostać dla przypadkowego gościa.
  • Nie myślcie, że możecie kierować miłością. Miłość bowiem, jeśli uzna was za godnych, pokieruje sama waszym postępowaniem.
  • Najnudniejsi są ludzie, którzy próbują za wszelką cenę być interesujący.
  • Obrona praw innych to najszlachetniejszy i najpiękniejszy koniec istoty ludzkiej.
    • Źródło: Głos Poety
  • Piękno jest wiecznością przeglądającą się w zwierciadle.
  • Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi.
  • Przesada jest prawdą, która straciła cierpliwość.
  • Planowanie spraw wielkich powoduje, że stają się one małe.
  • Poczucie humoru jest poczuciem proporcji.
  • Pragnienie jest połową życia; obojętność jest połową śmierci.
  • Radbym widzieć, jak słońce i wiatr więcej waszej skóry bezpośrednio dotyka, bowiem w świetle słonecznym tchnienie żywota się czai, dłoń życia w wietrze.
  • Słowa są ponadczasowe. Powinieneś je wypowiadać lub pisać ze świadomością o ich wieczności.
  • Temu, kto wyciera swe brudne ręce w twoją szatę, pozwól ją zabrać. On może jej jeszcze użyje – ty z pewnością już nie.
  • Ten jest wielkim pieśniarzem, kto śpiewa o naszym milczeniu.
  • Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi. Są synami i córkami powołanymi do życia przez Życie. Przychodzą przez was, ale nie z was. I choć są z wami, do was nie należą.
    • Źródło: O dzieciach
    • Zobacz też: dziecko
  • Wielki człowiek ma dwa serca: jedno mu błogosławi, drugie jest siedliskiem cierpliwości.
  • Wierz w marzenia, bo w nich ukryte są bramy do wieczności.
  • W soli musi być coś osobliwie świętego: jest w naszych łzach i w oceanie.
  • Wspomnienie jest formą spotkania.
  • Wszyscy jesteśmy więźniami, ale jedni siedzą w celach z oknami, inni w celach bez okien.
  • Wszystkie domy stałyby się grobami, gdyby nie były otwarte dla gości.
  • Zaufanie jest oazą w sercu, do której nie dociera karawana myśli.
  • Zdolność łatwego zapominania jest formą wolności.

Ż

[edytuj]
  • Żaby mogą się wydzierać głośniej niż woły, ale nie pociągną pługa na polu, nie obrócą koła przy prasie i z ich skóry nie zrobisz butów.
  • Żegnając przyjaciela, nie płacz, ponieważ jego nieobecność ukaże ci to, co najbardziej w nim kochasz.
  • Żyjemy tylko po to, aby odkryć piękno. Wszystko inne jest jedynie sztuką oczekiwania.