Andrzej Trzebiński

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Andrzej Trzebiński (1922–1943) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i publicysta.

  • A jeśli bzy już będą, to bzów mi przynieś kiść
    i tylko mnie nie całuj i nie broń, nie broń iść.
    Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł
    i ciebie z karabinem do końca będę niósł.
    • Źródło: A jeśli będzie wiosna; później utwór z małymi zmianami znany jako Wymarsz uderzenia – piosenka partyzancka
    • Zobacz też: bez, karabin, Kolumbowie
  • Artysta jest całością jako jednostka, jako człowiek odpowiedzialny za swoje człowieczeństwo przed Bogiem, ale jest i częścią jako współtwórca historii, jako współuczestnik przemian społecznych, jako jeden z gruczołów dokrewnych, pobudzających do życia cały organizm.
    • Źródło: Stosunek artysty do rzeczywistości[1]
  • Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni
    dałaś groszek – dłoni nie chciałaś już dać.
    stoi tu na biurku – i milczy jak płomień,
    zmusza do milczenia tak jak ty – twój kwiat.
    • Opis: także piosenka wykonywana przez Magdę Umer.
    • Źródło: O niebieskim pachnącym groszku

Przypisy[edytuj]

  1. Andrzej Trzebiński - Sztuka i Naród, Cyfrowa Biblioteka Myśli Narodowej, s. 68