Bluszcz

Bluszcz pospolity

Bluszcz – zimozielone i długowieczne pnącze.

• Bluszcz tuli się do pierwszego drzewa, jakie napotka; oto pokrótce historia miłości.
  • Autor: Napoleon Bonaparte

• (Antonio) był bluszczem, który skrył mój pień książęcy, jego zieloność wyssał
  • Autor: William Szekspir, Burza, ok. 1610–1612, tłum. Leon Ulrich

• Śpij, ja cię w moje ramiona obejmę (...). Tak bluszcz dziewiczy szorstkie konary wiązu opierścienia
  • Autor: William Szekspir, Sen nocy letniej, ok. 1590–1596, tłum. Stanisław Egbert Koźmian

• Tam, gdzie życie już zgasło w popiele, bluszcz pnie się. – Dziwne, dziwne to ziele (...) Tuczy się stary bluszcz jadłem ruin (...) gdyż najdumniejszy twór ludzki w końcu dla bluszczu jest tylko strawą
  • Autor: Karol Dickens, Klub Pickwicka, rozdz 6, 1836–1837, tłum. Wilam Horzyca

• Za oknem zasadź bluszcz,
  niech się gadzina wije,
  A kiedy ciemno już i wszyscy śpią
  – ojciec śpi
  – matka śpi
  – żona śpi
  – córka śpi...
  Zapylaj georginie...
  • Autorzy: Jerzy Skoczylas, Jan Kaczmarek, Do serca przytul psa
  • Zobacz też: georginia