Zyta Burbon-Parmeńska

Zyta Burbon Parmeńska (1892–1989) – cesarzowa Austrii i królowa Węgier w latach 1916–1918 jako żona cesarza Karola I Habsburga, służebnica Kościoła katolickiego.

Mój mąż był jedynym szefem państwa wciągniętym wbrew sobie do wojny, który domagał się jej natychmiastowego powstrzymania, odkąd tylko objął władzę.
- Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, wyd. Muza, Warszawa 2014, s. 260.

Nasz ojciec miał dwadzieścioro czworo dzieci. To była hałaśliwa i wesoła banda.
- Źródło: Erich Feigl, Zita de Habsburg, Memoires d’un empire disparu ze wstępem François Fejtő, Criterion histoire, Criterion, 1991, cyt. za: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, op. cit., s. 248.

Wolałaby raczej umrzeć, niż widzieć mojego męża godzącego się na usunięcie. Nie przestawał błagać o przerwanie wojny, a to jego uczyniono odpowiedzialnym za klęskę. Taka niesprawiedliwość!
- Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, op. cit., s. 258.

Wszystko wskazuje na to, że Rudolf zaprowadził Marię Vetserę do drugiej części domku, żeby jej nie kompromitować, sam zaś zabarykadował się w swojej sypialni. Kiedy zabójcy dostali się po drabinie do pokoju, arcyksiążę starał się schronić za potężnym stołem. Trzymał się go tak mocno, że musieli obciąć mu palce. Potem odsunęli stół i zabili Rudolfa. Maria Vetsera również została zabita i położona obok ciała arcyksięcia, żeby go skompromitować.
- Opis: przedstawiając w 1983 okoliczności śmierci Rudolfa Habsburga-Lotaryńskiego (twierdziła, że został zamordowany, a nie, jak się powszechnie uważa, popełnił samobójstwo).
- Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 387.