Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości

Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości (inaczej osobowość mnoga, osobowość naprzemienna, osobowość wieloraka, rozdwojenie osobowości, rozdwojenie jaźni) – zaburzenie dysocjacyjne, polegające na występowaniu przynajmniej dwóch osobowości u jednej osoby.

• Mówi się nie bez racji, że szatan może „cytować Pismo Święte dla własnych celów”. Biblia pełna jest tak wielu moralnie sprzecznych przesłań, że każde pokolenie może znaleźć święte usprawiedliwienie dla niemal każdego podejmowanego działania – od kazirodztwa, niewolnictwa i masowych mordów do czynów najbardziej szlachetnych, pełnych miłości, odwagi i poświęcenia własnej osoby. A takie zniekształcenie moralności charakterystyczne dla osobowości mnogiej występuje nie tylko w chrześcijaństwie i judaizmie. Można znaleźć je u podstaw islamu, tradycji hinduistycznych, a w rzeczywistości niemal we wszystkich religiach świata.
  • Autor: Carl Sagan, Świat nawiedzany przez demony, przełożył Filip Rybakowski, wydawnictwo Zysk i S-ka, ISBN 8371505155, s. 302.
  • Zobacz też: kazirodztwo, niewolnictwo, pogrom, Biblia, chrześcijaństwo, judaizm, islam, hinduizm, religia, szatan

• Rozdwojenie jaźni można sklecić jakimś innym wariactwem.
  • Autor: Stanisław Jerzy Lec, Myśli nieuczesane, wyd. Muza, Warszawa 1994.

• To, co odróżniałoby naturalny pluralizm Ja od tego ekstremalnego zaburzenia, to fakt, że w osobowości wielorakiej poszczególne podsystemy Ja, które są bardzo spersonifikowane, znajdują się między sobą w dużym konflikcie (są „niezdolne do dialogu”), a osoba doświadcza urojenia dosłownego oddzielenia tych podsystemów.
  • Autor: Hubert Suszek
  • Źródło: Różnorodność wielości Ja, „Roczniki Psychologiczne”, T. X, nr 2, 2007, s. 17.
  • Opis: W odniesieniu do koncepcji kontinuum między normalną i patologiczną dysocjacją, gdzie osobowość wieloraka jest ekstremalnym zaburzeniem.