Wyścig szczurów

Wyścig szczurów (ang. Rat Race) – komedia produkcji kanadyjsko-amerykańskiej z 2001 roku w reżyserii Jerry'ego Zuckera. Autorem scenariusza jest Andy Breckman.

Donald Sinclair

• Zostało nam niewiele czasu. Meteor wielkości Północnej Karoliny leci prosto na nas. Siła uderzenia zniszczy wszystko i wszystkich na tej planecie. Zbudowałem bunkier, który wytrzyma siłę rażenia i pomieści osiem osób: was i mnie. Po katastrofie ponownie zaludnimy i ucywilizujemy Ziemię. (Śmiech) Nie mogłem się oprzeć! Wybaczcie!
  • Żart podczas pierwszego spotkania uczestników wyścigu.

• Mój adwokat, pan Grisham. Urodził się pozbawiony osobowości. Uparł się, by uczestnicy eksperymentu podpisali oświadczenie, że nie będą skarżyć kasyna za ewentualne szkody.

• Wyścigi zwierząt, które myślą, planują, łżą, oszukują i robią świństwa.
  • Opis: o uczestnikach wyścigu.

Inni

• Mam gęsią wysypkę.
  • Postać: Enrico Pollini.

• Naruszyliśmy ze sto piętnaście zakazów. Uciekam, a ty?
  • Opis: Tracy Faucet do Nicka Shaffera

Dialogi

• Vera Baker: Poznaję! Pan jest tym sędzią... jełopem.
  Owen Templeton: Media zrobiły z tego skandal.
  Vera Baker: Mąż mojej fryzjerki stracił przez pana osiemset dolarów.
  Owen Templeton:Nie rzucamy dwudziesto – pięcio centówką.
  • Opis: przed meczem, będąc sędzią pokłócił się z zawodnikami, uważającymi, iż wypadła inna strona monety, niż sugerował to Owen Templeton.

• Enrico Pollini: Spójrzcie na tę salę. Jaka śliczna sala. Widzieliście ją?
  Randy Pear: Tak, jesteśmy w niej.

• Enrico Pollini: Mini kutasiki.
  Merrill Jennings: Serdelki koktajlowe.
  Enrico Pollini: Sedelki! Przepraszam, mój angielski nie jest dobry. Ale się uczę.

• Merrill Jennings: Kiedy mówi pan: „W drogę”, mamy ruszyć w drogę?
  Donald Sinclair: Startować, rozpocząć, zainicjować... Teoretycznie ścigacie się już od czterdziestu sekund. Wygrywa pan Shaffer, bo stoi najbliżej drzwi.

• Blaine Cody: O o o aktach.
  Duane Cody: Jak to „po ptakach”? Ja się nie poddam. Ty też nie. Ja też nie! Posłuchaj, braciszku. Jeśli my stąd nie wyfruniemy, nikt stąd nie wyfrunie.
  • Opis: na lotnisku, po nieudanej próbie kupna biletu.

• Randy Pear: Jason, poszukaj słoika.
  Beverly Pear: Dla dziewczynki?
  Randy Pear: Wybacz. Jason, szukaj słoja i lejka.
  Kimberly Pear: Nie siku, tylko to drugie.
  Randy Pear: Nie mogę stanąć.
  Kimberly Pear: Jest w fazie świastaka w norce!
  Randy Pear:Co to znaczy?
  Jason Pear: Jak świstak, co wystawia i chowa łepek.
  Randy Pear: Nie chcę sobie tego wyobrażać!

• Przewodnik: Klaus Barbie, alias „Rzeźnik Lyonu”. Żydowscy rewizjoniści ględzą o obozach śmierci, „zbrodniach przeciwko ludzkości”. Nasze muzeum ukazuje nieznane oblicze Klausa Barbiego.
  Drugi przewodnik: Męża, kochanego ojca, znawcy win i trzykrotnego mistrza tańca.
  • Opis: wizyta w domniemanym muzeum Barbie przez rodzinę Pear.

• Jason Pear: Ukradłeś mercedesa-benza Adolfa Hitlera!
  Randy Pear: Doigrał się. Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie.
  Jason Pear: Wkurzą się.
  Randy Pear: Są wiecznie wkurzeni. To naziści. Oni tak muszą.

• Owen Templeton: Pomocy! Moja żona! Rodzi!
  Kierowca autobusu: Co rodzi?
  Owen Templeton: Dziecko! Już pół wyszło! Widać główkę! Proszę o kurtkę.
  Kierowca autobusu: Po co?
  Owen Templeton: Na worek owodniowy! Płyn tryska!
  Kierowca autobusu: Tryska?
  Owen Templeton: Kurtka! Kurtkę! I spodnie. No wie pan... na jej łożysko... na jej sromowo – ropomaciczne... śluz aż tryska! I czapka!
  Kierowca autobusu: Po co?
  Owen Templeton: Na jej... waginę!

• Randy Pear: Jason, skąd to masz?
  Jason Pear: Było pod siedzeniem.
  Randy Pear: Daj, nie możesz na tym grać.
  Jason Pear:Czemu?
  Randy Pear: Nie można grać na organkach Hitlera.
  Jason Pear: Prowadzisz jego auto.
  Randy Pear: Ale nie dotykam go ustami, nie ssę, nie zarażam się jego bakteriami.
  Kimberly Pear: Patrz, co mam! (zakłada okulary)
  Randy Pear: Skąd je wzięłaś?
  Kimberly Pear: Z podłogi. Jestem pani Hitler.
  Randy Pear: Zdejmij je.
  Beverly Pear: Patrzcie, szminka. Ale ciemna. Eva Braun miała klasę.
  Randy Pear: Kochanica Hitlera! To mało zabawne. Daj to.
  • Opis: podczas jazdy samochodem Hitlera.

• Nick Shaffer:To grzech. Wielki. Bóg nas zasroma. Zostaniemy zasromani!
  Tracy Faucet: Za ściąganie benzyny nie grozi sromota.

• Prostytutka: Więc, Harry, co mogę dla ciebie zrobić?
  Harry Grisham: Dobra, oto, czego chcę. Rozbieramy się.
  Prostytutka: Obiecujące.
  Harry Grisham: Wkładamy czapki marynarki, a potem... wchodzimy do jacuzzi wypełnionej alka – prim. Obcinam ci paznokcie u stóp, a ty mi golisz pośladki.
  Prostytutka: Słucham?
  Harry Grisham: Nago... jacuzzi, alka – prim, paznokcie, golenie moich pośladków. Ile by to kosztowało?
  • Opis: zakład Donalda Sinclaira z innymi biznesmenami o cenę, jaką poda prostytutka.