Wołanie kukułki

Wołanie kukułki (ang. The Cuckoo's Calling) – brytyjska powieść detektywistyczna z 2013 r. autorstwa J. K. Rowling, opublikowana pod pseudonimem Robert Galbraith. Cytaty wg wyd. Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2013; tłumaczenie – Anna Gralak.

• Czasami chory pada powoli, tak jak matka Bristowa… Innym razem upadek następuje zupełnie niespodziewanie, jak zderzenie z betonową ulicą, na której roztrzaskuje się czaszka.
  • Źródło: s. 226

• – Jak się dostałeś z lotniska do domu?
  – Taksówką. Elsa spieprzyła rezerwację samochodu. Miał na mnie czekać szofer.
  – Kto to jest Elsa?
  – Dziewczyna, którą wylałem za spieprzenie rezerwacji samochodu.
  • Opis: rozmowa Strike'a z Guy Somém.
  • Źródło: s. 253

• Jakże łatwo wykorzystać czyjeś skłonności do autodestrukcji, jak łatwo strącić kogoś takiego w niebyt, a potem się odsunąć, wzruszyć ramionami i przyznać, że to nieuchronny skutek chaotycznego, tragicznego życia.
  • Źródło: s. 376
  • Zobacz też: autodestrukcja

• Kłamstwo nie miało by sensu, gdyby prawda nie została uznana za niebezpieczną.
  • Źródło: s. 160

• Ludzie nie mogą się powstrzymać od majstrowania przy miejscu zbrodni, nawet jeśli im się upiekło.
  • Źródło: s. 380

• (…) nie da się cofnąć rzeczywistości i przerobić jej w Photoshopie.
  • Źródło: s. 380
  • Zobacz też: rzeczywistość

• Sławni ludzie zazwyczaj nie mają problemu ze zdobyciem numerów innych sławnych ludzi.
  • Źródło: s. 231

• Umarli mogą mówić jedynie ustami tych, którzy nadal żyją, i za pośrednictwem pozostawionych po sobie śladów.
  • Źródło: s. 281
  • Zobacz też: ślad