Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – przedmiot wiary dotyczącej wzięcia do nieba z ciałem i duszą Najświętszej Maryi Panny po zakończeniu jej ziemskiego życia. Dogmat ten uznawany jest w Kościele katolickim.

Zanim rozpoczęła się dogmatyzacja cielesnego wniebowzięcia Maryi, wydziały teologiczne na całym świecie zapytane zostały o ocenę. Odpowiedź naszych nauczycieli była zdecydowanie negatywna. Wyszła tutaj teraz na jaw jednostronność myślenia, które opierało się nie tyle i nie tylko na założeniach historycznych, co na historycystycznych. Tradycja była identyfikowana z tym, co dało się udokumentować za pomocą tekstów. Patrolog Altaner z Würzburga dowodził, że nauka o cielesnym wniebowzięciu Maryi nie była znana przed V wiekiem po Chrystusie i dlatego nie mogła ona przynależeć do „tradycji apostolskiej”. (…) Argument ten jest przekonujący, jeśli postrzega się tradycję w sensie ścisłym jako przekazywanie konkretnych tekstów i treści już ukształtowanych. (…) Jeśli jednak rozumiemy tradycję jako żywy proces, w którym Duch Święty wprowadza nas w całą prawdę i uczy nas rozumieć to, czego wcześniej nie mogliśmy pojąć (por. J 16, 12n), musimy przyjąć, że owo późniejsze „przypomnienie” (por. J 16, 4) może umożliwić dostrzeżenie tego, czego wcześniej nie widzieliśmy, chociaż było to już nam przekazane w pierwotnym słowie.
- Autor: Józef Ratzinger, Moje życie. Autobiografia, Święty Paweł, wydanie trzecie, poszerzone, 2013, s. 70.