Wiosna, panie sierżancie

Wiosna panie sierżancie – polska komedia obyczajowa z 1974 roku w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego i z jego scenariuszem.

Wypowiedzi postaci

• Milicjant to zawsze powód znajdzie, jak chce.
  • Postać: Władysław Lichniak, starszy sierżant MO

• Nie żałować! Porządnie tyłek zerżnąć!
  • Postać: wędkarz nad rzeką
  • Opis: o Heli do Władysława Lichniaka.

• Przed posterunkiem ma być spokój! Sierżant się uczy!
  • Postać: mężczyzna
  • Opis: sierżant uczył się do matury i mieszkańcy miasteczka starali się mu w tym pomagać.

Dialogi

– A co to takiego jest bikiniarz?

– To jest taki człowiek, który się chce wyróżnić od wszystkich.

• Opis: rozmowa dwóch mężczyzn nad rzeką.

– Malarz malował 9 miesięcy, aż wymalował wózek dziecięcy!

– Portret!

– My śpiewaliśmy wózek.

– To źle.

• Opis: Sierżant Lichniak zwraca uwagę malarzowi, który podśpiewuje przy malowaniu.

Inne

• „Nie zanurza się całego pędzla w farbie
  Tylko pracujący włos lekko strząsa nadmiar!
  Farby! Tralala, tralala...
  

• Opis: przyśpiewka malarza Gienka, gdy siedział w celi podczas malowania posterunku przez sierżanta Lichniaka.

Zobacz też

• Milicja Obywatelska
• wiosna