Wincenty Lutosławski

Portret Wincentego Lutosławskiego, ok. 1885 r.

Wincenty Lutosławski (1863–1954) – polski filozof, profesor, poliglota i publicysta, działacz narodowy.

• Do polskiego narodu należą spolszczeni Niemcy, Tatarzy, Ormianie, Cyganie, Żydzi, jeśli żyją dla wspólnego ideału Polski. (…) Murzyn lub czerwonoskóry może zostać prawdziwym Polakiem, jeśli przejmie dziedzictwo duchowe polskiego narodu, zawarte w jego literaturze, sztuce, polityce, obyczajach i jeśli ma niezłomną wolę przyczyniania się do rozwoju bytu narodowego Polaków.
  • Źródło: Posłannictwo polskiego narodu, Warszawa 1939, s. 23–24.

O Wincentym Lutosławskim

• Efektem badań nad Platonem były prace (…), w których ustalił – do dziś nie podważoną – chronologię dialogów Platona. Tym samym dał podstawę do przedstawienia drogi rozwoju Platońskiej myśli, a przez to do należytego jej zrozumienia. Ustalenia te przeprowadził metodą filologiczną, polegającą na analizie charakterystycznych cech stylu pisarskiego. Metodzie tej nadał nazwę stylometrii.
  • Autor: Teresa Zawojska, Lutosławski Wincenty, [w:] Encyklopedia filozofii polskiej, t. 1, Lublin 2011, s. 918.

• Lutosławski utracił wiarę w okresie gimnazjalnym, co było dość charakterystyczne dla jego pokolenia.
  • Autor: Teresa Podgórska, Stowarzyszenie Patriotyczno-Religijne Eleusis w latach 1902–1914, Lublin 1999, s. 22.

• Według prof. Wincentego Lutosławskiego, filozofa związanego z Narodową Demokracją i przyjacielem Romana Dmowskiego, o przynależności do narodu polskiego miał decydować związek duchowy ze wspólnotą i wyznawane wspólne cele – nawet język pozostawał sprawą drugorzędną, a pochodzenie w ogóle nie było istotne.
  • Autor: Wojciech Jerzy Muszyński, Polscy narodowcy: antyżydowskość głównie teoretyczna, [w:] Złote serca czy złote żniwa? Studia nad wojennymi losami Polaków i Żydów, red. M.J. Chodakiewicz, W.J. Muszyński, s. 331.