Wincenty Kadłubek

bp Wincenty Kadłubek

Wincenty Kadłubek (ok. 1150–1223) – polski duchowny katolicki, cysters (OCist.), kronikarz, biskup krakowski, kancelista i kapelan nadworny króla Kazimierza II Sprawiedliwego, błogosławiony Kościoła katolickiego.

• Bieda samotnemu, bo gdy upadnie, nie ma komu go podźwignąć.

• Jest bowiem powszechnym obłędem pruskim wiara, że wyzute z ciał dusze wlewają się ponownie w przyszłe ciała, inne zaś zwierzęcieją przybierając formy zwierzęce.
  • Źródło: Kronika Wincentego Kadłubka

• Nie jest godzien sprawowania władzy ten, kto jej nadużywa.

• Nigdy bowiem ludzie doskonali złem za złe nie odpłacają.
  • Źródło: j.w.

• Sprawiedliwość oznacza to, co najbardziej sprzyja temu [obywatelowi], który może najmniej.
  • Źródło: Brygida Kürbis: Mistrz Wincenty Kadłubek: Kronika polska. Wrocław: Ossolineum, 1996.

• Wypraszam sobie u wszystkich, aby nie każdemu pozwalano nas osądzać, lecz tylko tym, których zaleca wytworny umysł lub wybitna ogłada, zanim nas najsumienniej nie rozpoznają.
  • Źródło: Jadwiga Stabińska: Mistrz Wincenty. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, 1973; s. 33.

O Wincentym Kadłubku

• Cechą charakterystyczną kroniki Mistrza Wincentego jest niezwykły kunszt literacki autora oraz jego olbrzymia erudycja.
  • Autorka: Marzena Matla-Kozłowska, Wstęp do Kroniki Polskiej Mistrza Wincentego Kadłubka, [w:] Mistrz Wincenty Kadłubek, Kronika Polska, wyd. 2, Diepholz 2010, s. VIII.

• Proza Kadłubka zgrzeszyła przeciwko przeznaczeniu słowa, które jest nosicielem pojęć i obsługuje najwyższe funkcje psychiki ludzkiej. Autor nie pojmował, że mody i teorie nawet się zmieniają, a głód prawdy trwa.
  • Autor: Paweł Jasienica, Trzej kronikarze

• Czy można wyobrazić sobie dziś literaturę polską bez rozlicznych poematów, dramatów, tragedii czy powieści o Wandzie i Krakusie, których na karty naszej legendowej przeszłości wprowadził właśnie Kadłubek?... Zaiste, wiele zawdzięczamy błogosławionemu Mistrzowi Wincentemu.
  • Autor: Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego Franciszek Ziejka, 2000.