William P. Young

William P. Young (ur. 1955) – kanadyjski pisarz.

Chata (2008)

(ang. The Shack)

• – A jeśli pomylę twój głos z jakimś innym? Jeśli będę popełniał błędy? (…)
  – Oczywiście, że będziesz popełniał błędy. Wszyscy je popełniają, ale w miarę jak nasza relacja będzie się umacniać, nauczysz się lepiej rozpoznawać mój głos. (…) błędy to część życia, a Tata wykorzystuje je do swoich celów.

• (…) bo ten ogród to twoja dusza. Bałagan też jest twój! Ty i ja razem pracowaliśmy w twoim sercu. A ono jest piękne i dzikie, choć się zmienia. Tobie wydaje się, że panuje tu nieład, natomiast ja widzę tworzący się, doskonały wzór… żywy fraktal. (…) Spojrzał na ogród – jego ogród – i zobaczył, że mimo nieporządku rzeczywiście jest wspaniały. A poza tym były tutaj Tata i Sarayu, która kochała to miejsce.

• Dwie drogi zbiegły się w połowie mego życia,
  Rzekł pewien mądry człowiek.
  Wybrałem drogę mniej uczęszczaną
  I widzę różnicę co noc i co dzień.

• Grzech sam w sobie jest karą, pożera cię od środka.

• Miłość nie jest ograniczeniem, miłość to latanie.

• Nic nie czyni nas bardziej samotnymi niż nasze tajemnice.

• Przebywanie z dziećmi leczy duszę.

• Ptaka nie definiuje to, że chodzi po ziemi, tylko to, że umie latać. Zapamiętaj, że ludzi nie określają ich ograniczenia, tylko cele, które dla nich przewidziałem. Nie są istotne pozory, tylko wszystko to, co oznacza być stworzonym na mój obraz i podobieństwo.

• Smutek to ściana między dwoma ogrodami.

• Zawsze możesz ze mną porozmawiać, bo zawsze będę obok ciebie, niezależnie od tego, czy wyczujesz moją obecność, czy nie.

• Znacie to miejsce, gdzie człowiek jest sam… i może jeszcze Bóg, jeśli w niego wierzycie. Oczywiście Bóg może być w nim obecny, nawet jeśli w niego nie wierzycie. To do niego podobne.