Włodzimierz Zagórski

Włodzimierz Zagórski (1882)

Włodzimierz Zagórski (pseud. Chochlik, Publicola; 1834–1902) – polski satyryk.

• Dziesiątaczku mój ostatni!
  Oko moje tonie w łzie;
  Trwałeś przy mnie druhu bratni;
  Bywaj zdrów mi!... Żegnam Cię!...
  • Źródło: Ostatni dziesiątaczek, 1882

• I cóż ma z trudu swego człowiek?…
  I z prac tych, które wszczął pod słońcem?…
  Znikomość – jego dzieła gońcem,
  A żywot jego mgnieniem powiek.
  • Źródło: Król Salomon

• Marność jest klątwą ziemi syna,
  A działem jego — nieświadomość,
  A losem jego dzieł — znikomość,
  A imię jego — proch i glina!
  • Źródło: Król Salomon'

• Marzyłem o krainie niebieskich migdałów —
  O ścieżkach wyścielonych kobiercami róży —
  O niebie, które nigdy lic swych mgłą nie chmurzy
  I zamkach budowanych z złota i kryształów.
  • Źródło: Niepoprawny

• Mijają ludzkie pokolenia
  Jak fale, gdy wiatr morzem zmęci
  I nie masz godów ich pamięci
  I nie masz bólów ich wspomnienia.
  • Źródło: Król Salomon

• O, bo nie znają, w snach mogilnych
  Drzemiący, ciężkich trosk żywota,
  I duch się ich już nie szamota
  W pragnieniach – tęsknych a bezsilnych…
  • Źródło: Król Salomon