Vinci

Vinci – polska komedia sensacyjna w reżyserii i na podstawie scenariusza Juliusza Machulskiego, wyprodukowana w 2004 roku.

Wypowiedzi postaci

Robert „Cuma” Cumiński

• Akurat psem? Mendą musiałeś zostać?
  • Opis: do Szerszenia.

• No, ja rozumiem, że cię walnęło, ale żeby od razu psem? Co ty, przeżyłeś jakiś szok osobowościowy?
  • Opis: do Szerszenia.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne.

• No zajekurwabiście!
  • Opis: widząc nieprzytomnego Grubego.

Komisarz Wilk

• Było włamanie (…) i pomyślałem sobie „Cuma pewnie by coś wiedział”.

• Co ty kombinujesz Cuma? Dlaczego nie siedzisz we więźniu?

Inne postacie

• Mówiłaś że to świetna okazja. A teraz ani da Vinci, ani w kosmos nie polecę.
  • Postać: Krewt
  • Opis: do żony po znalezieniu oryginalnego obrazu da Vinci.

Dialogi

Sąsiadka: Co u mamy?

Szerszeń: W Toroncie jest.

---

Cuma: Ktoś chce kupić ode mnie obraz.

Szerszeń: To mu sprzedaj.

Cuma: Ale wiesz dobrze, że obraz wisi na cudzej ścianie.

---

Werbus: Churcilawa.

Cuma: Beckenbauer.

---

Hagen: On to robił lewą ręką.

Magda: Sforza, a to świnia.

• Opis: o malowaniu obrazu.

---

Wilk: Pan mi przypomni wymiary.

Kierownik muzeum: Obrazu?

Wilk: A co? Swoje?

---

Szerszeń: Pan Tadeusz Hagen, tak? Ten słynny?

Hagen: Słynny, z czego?

Szerszeń: Z malowania tego, co już namalowane.

---

Magda: Po co ci to?

Szerszeń: Leonardo na ścianie, wiesz... Czad!

Magda: To powieś se DiCaprio!

---

Magda: Szczerze mówiąc, Pani Profesor, ten myśliwy, gajowy, on się malarzowi, artyście, nie udał. Proszę spojrzeć: paradoksalnie, pejzaż bez gajowego jest pełniejszy – przestał być takim tanim, bawarskim landszaftem.

Dziekan: Tanim? To był XVIII-wieczny obraz, własność Muzeum Narodowego!!!

Magda: Skoro Państwo są do tego myśliwego tak przywiązani, to ja mogę go namalować z powrotem.