Urban II
Wygląd
Urban II (właśc. Odon de Lager; 1042–1099) – papież w latach 1088–1099, błogosławiony.
- Bracia wasi bowiem, żyjący na wschodzie, pilnie potrzebują waszej pomocy, tej pomocy, jaką często im obiecywano, wy zaś musicie się spieszyć z udzieleniem im jej. Jak bowiem wielu z was już słyszało, napadli ich Turcy i Arabowie i podbili terytorium Romanii na zachodzie aż do wybrzeża Morza Śródziemnego i Hellespontu, zwanego ramieniem św. Jerzego. Zajmowali coraz więcej ziem owych chrześcijan, a zwyciężyli ich w siedmiu bitwach. Wielu zabili i wielu pojmali, takoż zburzyli kościoły i zniszczyli imperium. Jeśli im pozwolicie ciągnąć to niegodnie jeszcze chwilę, będą najeżdżać Wiernych Bożych jeszcze częściej. Z tej to przyczyny ja, bądź raczej Pan Bóg, zaklinam was jako Chrystysowych posłańców, byście to przekazywali wszędzie i namawiali wszystkich ludzi w hierarchii, piechotę o rycerzy, biednych i bogatych, by prędko zanieśli pomoc owym chrześcijanom i zgładzili to nikczemne plemię z ziem przyjaciół naszych. Mówię do tych, co są obecni, ale tyczy się to również nieobecnych. Nadto tak nakazuje Chrystus.
- Opis: wezwanie do krucjaty.
- Bóg tak chce.
- Deus vult. (łac.)
- Opis: słowa wygłoszone na synodzie w Clermont w 1095 r. będące wezwaniem do krucjaty.
- Zobacz też: I wyprawa krzyżowa
O Urbanie II
[edytuj]- Nigdy rzeczywisty charakter władzy papieskiej w epoce feudalnej nie wyraził się lepiej niż w czasie soboru w Clermont w 1095 roku, na którym papież Urban II ogłosił to, co nazywamy pierwszą wyprawą krzyżową. Papież, który właśnie nakłonił chrześcijan do odebrania świętych miejsc zajętych przez Turków, był wypędzonym z Rzymu tułaczem. Otwierając sobór, zaczął od przepędzenia króla Francji z terenów jego królestwa, lekceważąc najbardziej elementarne zasady ostrożności dyplomatycznej; pozbawiony władzy na własnym terenie, wywołał ruch, pozwalający chrześcijanom odebrać to, co uważał za własne lenno i miejsce swojej pielgrzymki.
- Autorka: Régine Pernoud, Inaczej o średniowieczu, przeł. K. Husarska, Wydawnictwo Marabut – Oficyna Wydawnicza Volumen, Gdańsk-Warszawa 2002, s. 127–128 ISBN 8372331944