Ulica Francuska w Warszawie

Ulica Francuska – główna ulica Saskiej Kępy, jedna z lepiej rozpoznawalnych ulic prawobrzeżnej Warszawy.

Wypowiedzi o ulicy Francuskiej

Jest to długa dwupiętrowa willa. Balkony, obiegające ją przez całą długość stwarzają wrażenie okrętu. Wydaje się, że okręt zaraz odpłynie. Odezwą się syreny, a nad płaskim dachem-tarasem jak na górnym pokładzie transatlantyku wystrzelą w niebo kłębiaste szaro-niebieskie dymy... Dom ten więc, zanim jeszcze wstąpiłam w jego progi, już mnie unosił, już w nim gdzieś odpływałam, a może tylko przygotowywałam się do zamorskich szlaków... Jesteśmy w ogródku otoczonym murem niczym hacjenda. Na wprost – drzwi na klatkę schodową, stąd wejścia na balkony, a dopiero z balkonów do mieszkań: po dwa na każdym piętrze i dwa na parterze.
- Autor: Danuta Mostwin
- Opis: o domu przy ul. Francuskiej 12, przed jego powojenną przebudową.
- Źródło: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, wyd. Murator, Warszawa 2001, s. 64, ISBN 8391540707.

Na Saskiej Kępie posiadającej jedynie zatwierdzone plany, główna ulica Francuska jest obudowana łamaną linią frontów, niechlujnie wytyczonych przez przygodnych „omentrów” zanim miasto zaczęło wytyczać ulice. Dom koło domu stoi inny w swej brzydocie. Czteropiętrowa kamienica z ładną ścianą szczytową koło nowomodnie rysowanej willi, do której dotyka kamieniczka czerwieniejąca się dachem. Luźna zabudowa przy zwartej, anarchia wszelkich form możliwych.
- Autor: Marek Leykam
- Opis: w omówieniu wystawy Warszawa Przyszłości i działalności prezydenta Stefana Starzyńskiego w zakresie planowej urbanizacji Warszawy.
- Źródło: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, op. cit., s. 38, 39.

Pałacyk obok pałacyku, willa obok willi, a wszystkie prawie piękne jak marzenie, zharmonizowane z tłem, z otoczeniem o klasycznych już dzisiaj proporcjach geometrycznych, śpiewających jasnymi płaszczyznami i bryłami zwycięskiej pięknej prostoty. To samo na ulicy Obrońców czy Aldony. Istotnie, Żoliborz nie ma ani jednej ulicy utrzymanej w tak szlachetnym stylu.
- Autor: Adam Wolmar
- Źródło: „Kurier Warszawski”, 1935, cyt. za: Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa, op. cit., s. 38.

Saska Kępa, a nie było to przecież tak dawno, bo w roku 1933 miała zaledwie kilkanaście domków i willi przy ulicy Miedzeszyńskiej, naówczas głównej arterii, oraz kilka na Francuskiej. W prawo i lewo rozciągały się pola, łąki i sady, gdzieniegdzie widniał dworek.(...) Jeszcze w latach trzydziestych autobusy nie mogły kursować na Saską Kępę, gdyż na Rondzie Waszyngtona do połowy ulicy Francuskiej rozpościerał się tonący w kwiatach drewniany dworek w otoczeniu owocowego sadu.
- Autor: Bronisław Kopczyński, Przy lampce naftowej. Wspomnienia, Warszawa 1959, s. 340–351.

Ulica Francuska i dziś przypomina jakieś zakulisowe tereny teatru lub Zachęty, tylu tu o każdej porze spotyka się artystów-malarzy, rzeźbiarzy, pisarzy, aktorów.
- Opis: Bronisław Kopczyński w Stolicy z 1960.
- Źródło: „Stolica”, 1960; cyt. za: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, op. cit., s. 13.

Na Francuskiej, na Francuskiej jest maleńka kawiarenka.
- Autor: Bogusław Choiński, Jan Gałkowski, walc Na Francuskiej z muzyką Ryszarda Siedleckiego
- Źródło: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, op. cit., s. 16.