Trzy kolory: Czerwony

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Trzy kolory: Czerwony (fr. Trois couleurs: Rouge) – film obyczajowy produkcji polsko-francusko-szwajcarskiej z 1994 roku, w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego. Autorami scenariusza są Krzysztof Piesiewicz i Krzysztof Kieślowski.

Valentine[edytuj]

  • Czuję, że dookoła mnie dzieje się coś ważnego.

Sędzia[edytuj]

  • Raz, podczas antraktu… rozsypały mi się książki. Jedna, gruba, spadła na dół. Gdzieś tam. Czekał mnie egzamin. Zbiegłem. Przeczytałem kilka zdań z otwartej książki. Właśnie o to zapytano mnie na egzaminie.

Dialogi[edytuj]

Valentine: Niech mi pan opowie ten sen.
Sędzia: Miała pani 50 lat. I była szczęśliwa.
Valentine: Czy w tym śnie… był jeszcze ktoś?
Sędzia: Tak.
Valentine: Kto?
Sędzia: Obudziła się pani i uśmiechnęła do kogoś, kto leżał obok. Nie wiem, kto.
Valentine: I tak się stanie? Za 25 lat?
Sedzia: Tak.
Valentine: Nie wiedziałam, czemu powiedział mi pan o tym marynarzu.
Sędzia: Nie wie pani?
Valentine: Wiem. Ponieważ… nie chciał pan powiedzieć czegoś ważniejszego. O ukochanej kobiecie, która pana zdradziła. A pan… pan… nie rozumiał, dlaczego. I jeszcze długo ją kochał.
Sędzia: Skąd pani tyle wie?
Valentine: To nie była trudna zagadka. Jaka była?
Sędzia: Studiowała na tym samym uniwersytecie. Była delikatną blondynką. Platynową. O długiej szyi. Nosiła jasne sukienki. Miała jasne meble. Nawet lustro w korytarzu miało białe ramy. Pewnego wieczoru, w tym lustrze zobaczyłem… między jej jasnymi nogami… mężczyznę.
Valentine: Nie wie pan… czemu tak się stało?
Sędzia: On się nazywał Hugo Holbling. Dostała, czego chciała. Wyjechali. Śledziłem ich. Francja. Kanał La Manche. Czułem się poniżony. Aż do chwili, gdy zginęła w wypadku. Nie związałem się potem z żadną kobietą. Straciłem wiarę. A może po prostu… nie spotkałem pani.
Valentine: To nie koniec historii.
Sędzia: Nie. Jakiś czas temu dostałem trudną sprawę. Jako oskarżony figurował Hugo Holbling. Ten sam. Wrócił tu.
Valentine: Trzeba było zrzec się sprawy.
Sędzia: Nie chciałem. Dawniej bym go zabił. Zrobiłbym to, gdyby to coś zmieniło. Teraz czekał na wyrok. Hala, którą budował, zawaliła się zginęło kilka osób. Uznałem go winnym. Wyrok był zgodny z prawem. Poprosiłem o wcześniejszą emeryturę.