Tomasz Wargala

Tomasz Wargala (ur. 1976) – polski aforysta, laureat światowego konkursu aforystycznego w Turynie w 2014 roku.

Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi”

(AA.VV. Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi” Wydawnictwo Joker, Turyn 2014, ISBN-13:978887536355–0)

• Czas goi rany, a pogłębia zmarszczki.
• Często człowiek człowiekowi nie dorasta do pięt, a potrafi mu wejść na głowę!
• Człowiek ma w życiu najbardziej pod górkę, kiedy się stacza.
• Człowiek pochodzi od małpy, ale schodzi na psy!
• Dewotka - kobieta, której woda święcona uderzyła do głowy.
• Dusza ludzka posiada opakowanie biodegradowalne.
• Dwa światła, które są mi niezbędne do życia: Słońce i iskierka nadziei.
• I realista jest marzycielem… kiedy śpi.
• Iskierka nadziei może spowodować wybuch zaślepienia.
• Kamień spadł mi z serca – i utknął w nerce…
• Kulami zabija się ludzi. Istnieje jednak jeden wyjątek: Ziemia. To jedyna kula, która może zginąć "od ludzi".
• Nadzieja na nieśmiertelność duszy, to jedyna nadzieja nie obciążona ryzykiem rozczarowania…
• Nie boję się duchów. Boję się bezduszności.
• Nie przewiduję dla siebie pojazdu bardziej przyszłościowego niż karawan.
• Nie tylko żywi mają złudzenia – martwi także! Wydaje im się, że nic nie istnieje.
• Pamiętam, jak kiedyś o mały włos nie stratował mnie tłum bakterii!
• Przyjaźń na całe życie zaczyna się w piaskownicy, a kończy w piachu.
• Przyroda została tak obmyślona, że ciało po śmierci podlega recyklingowi, a dusza reinkarnacji.
• Samotność jest pustką, którą najlepiej zdoła wypełnić jedynie druga taka pustka.
• Słońce to jedyna rzecz, której widok nas cieszy, pomimo że nie potrafimy na nią patrzeć.
• Świat został wyssany z Palca Bożego.
• W sobie nosisz zwykle wszystkich ludzi: kilku masz w sercu, resztę w dupie.
• Widoczność za dnia jest słabsza niż nocą. Nocą, widoczność sięga gwiazd.
• Wyschnąć może wszystko z wyjątkiem wody.
• Żeby wdychać zapach kobiety, trzeba wydzielać zapach pieniądza.
• Życie zaczyna się wykrzyknikiem, a kończy się znakiem zapytania.
• Źródło i rzeka to dwie skrajności. Źródło potrafi się przebić, a rzeka tylko staczać.