Tomasz Wargala

Tomasz Wargala (ur. 1976) – polski aforysta, laureat światowego konkursu aforystycznego w Turynie w 2014 roku.

Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi”

(AA.VV. Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi” Wydawnictwo Joker, Turyn 2014, ISBN-13:978887536355–0)

• Czas goi rany, a pogłębia zmarszczki.

• Często człowiek człowiekowi nie dorasta do pięt, a potrafi mu wejść na głowę!

• Człowiek ma w życiu najbardziej pod górkę, kiedy się stacza.

• Człowiek pochodzi od małpy, ale schodzi na psy!

• Dewotka – kobieta, której woda święcona uderzyła do głowy.

• Dusza ludzka posiada opakowanie biodegradowalne.

• Dwa światła, które są mi niezbędne do życia: Słońce i iskierka nadziei.

• I realista jest marzycielem… kiedy śpi.

• Iskierka nadziei może spowodować wybuch zaślepienia.

• Kamień spadł mi z serca – i utknął w nerce…

• Kulami zabija się ludzi. Istnieje jednak jeden wyjątek: Ziemia. To jedyna kula, która może zginąć „od ludzi”.

• Nadzieja na nieśmiertelność duszy, to jedyna nadzieja nie obciążona ryzykiem rozczarowania…

• Nie boję się duchów. Boję się bezduszności.

• Nie przewiduję dla siebie pojazdu bardziej przyszłościowego niż karawan.

• Nie tylko żywi mają złudzenia – martwi także! Wydaje im się, że nic nie istnieje.

• Pamiętam, jak kiedyś o mały włos nie stratował mnie tłum bakterii!

• Przyjaźń na całe życie zaczyna się w piaskownicy, a kończy w piachu.

• Przyroda została tak obmyślona, że ciało po śmierci podlega recyklingowi, a dusza reinkarnacji.

• Samotność jest pustką, którą najlepiej zdoła wypełnić jedynie druga taka pustka.

• Słońce to jedyna rzecz, której widok nas cieszy, pomimo że nie potrafimy na nią patrzeć.

• Świat został wyssany z Palca Bożego.

• W sobie nosisz zwykle wszystkich ludzi: kilku masz w sercu, resztę w dupie.

• Widoczność za dnia jest słabsza niż nocą. Nocą, widoczność sięga gwiazd.

• Wyschnąć może wszystko z wyjątkiem wody.

• Żeby wdychać zapach kobiety, trzeba wydzielać zapach pieniądza.

• Życie zaczyna się wykrzyknikiem, a kończy się znakiem zapytania.

• Źródło i rzeka to dwie skrajności. Źródło potrafi się przebić, a rzeka tylko staczać.