Tomasz Wargala
Wygląd
Tomasz Wargala (ur. 1976) – polski aforysta, laureat światowego konkursu aforystycznego w Turynie w 2014 roku.
Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi”
[edytuj](AA.VV. Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi” Wydawnictwo Joker, Turyn 2014, ISBN-13:978887536355–0)
- Czas goi rany, a pogłębia zmarszczki.
- Często człowiek człowiekowi nie dorasta do pięt, a potrafi mu wejść na głowę!
- Człowiek ma w życiu najbardziej pod górkę, kiedy się stacza.
- Człowiek pochodzi od małpy, ale schodzi na psy!
- Dewotka - kobieta, której woda święcona uderzyła do głowy.
- Dusza ludzka posiada opakowanie biodegradowalne.
- Dwa światła, które są mi niezbędne do życia: Słońce i iskierka nadziei.
- I realista jest marzycielem… kiedy śpi.
- Iskierka nadziei może spowodować wybuch zaślepienia.
- Kamień spadł mi z serca – i utknął w nerce…
- Kulami zabija się ludzi. Istnieje jednak jeden wyjątek: Ziemia. To jedyna kula, która może zginąć "od ludzi".
- Nadzieja na nieśmiertelność duszy, to jedyna nadzieja nie obciążona ryzykiem rozczarowania…
- Nie boję się duchów. Boję się bezduszności.
- Nie przewiduję dla siebie pojazdu bardziej przyszłościowego niż karawan.
- Nie tylko żywi mają złudzenia – martwi także! Wydaje im się, że nic nie istnieje.
- Pamiętam, jak kiedyś o mały włos nie stratował mnie tłum bakterii!
- Przyjaźń na całe życie zaczyna się w piaskownicy, a kończy w piachu.
- Przyroda została tak obmyślona, że ciało po śmierci podlega recyklingowi, a dusza reinkarnacji.
- Samotność jest pustką, którą najlepiej zdoła wypełnić jedynie druga taka pustka.
- Słońce to jedyna rzecz, której widok nas cieszy, pomimo że nie potrafimy na nią patrzeć.
- Świat został wyssany z Palca Bożego.
- W sobie nosisz zwykle wszystkich ludzi: kilku masz w sercu, resztę w dupie.
- Widoczność za dnia jest słabsza niż nocą. Nocą, widoczność sięga gwiazd.
- Wyschnąć może wszystko z wyjątkiem wody.
- Żeby wdychać zapach kobiety, trzeba wydzielać zapach pieniądza.
- Życie zaczyna się wykrzyknikiem, a kończy się znakiem zapytania.
- Źródło i rzeka to dwie skrajności. Źródło potrafi się przebić, a rzeka tylko staczać.