Thomas Smith

Thomas Smith (znany także jako Sir Thomas Smythe, 1558–1625) – angielski kupiec, polityk i urzędnik kolonialny, pierwszy gubernator Wirginii i Angielskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.

Moich ludzi nękał tak nieznośny głód, że jedli wszystko, co z natury budzi największą odrazę: ludzkie ciała i odchody, zarówno Anglików, jak i Indian; niektórzy wykopywali z grobów zwłoki pochowane tam trzy dni wcześniej i pożerali je w całości, inni, zazdroszcząc lepszego stanu ciała każdemu, kogo głód nie zniszczył jeszcze tak bardzo jak ich samych, czyhali na nich, grożąc, że zabiją ich i zjedzą; pewien mężczyzna zabił swoją żonę, gdy spała na jego łonie; pokroił ją na kawałki, zapeklował i zjadł całą, oprócz głowy, którą zachował.
- Opis: zapis z zimy na przełomie 1609 i 1610 roku.
- Źródło: Journals od the House of Burgesses of Virgina (1619)
- Zobacz też: głód, kanibalizm

O Thomasie Smisie[edytuj]

Thomas Smith tak, jak każdy kolonista wiedział, że jego technologia jest lepsza od indiańskiej. Wiedział, że jest cywilizowany, a oni są dzikusami. (…) Lecz jego najwyższa technologia okazała się niewystarczająca, aby wyrwać ziemi wszystkie jej dobra. Indianie, trzymając się osobno, drwili z jego najlepszych metod i cieszyli się płodami w większej obfitości i przy mniejszym nakładzie pracy niż on. (…) A kiedy jego właśni ludzie zaczęli dezerterować, aby zamieszkać z Indianami, czara się przelała. (…) Zabijał więc Indian, poddawał ich torturom, pustoszył ich wioski, palił ich pola uprawne. Dowodziło to jego przewagi, na przekór niepowodzeniom. W podobny sposób traktował każdego ze swych ludzi, którzy hołdowali odmiennemu sposobowi życia. Wciąż jednak nie potrafił zebrać wystarczającej ilości zboża.
- Autor: Edmund Morgan, American Slavery, American Freedom; cyt. za: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 56.
- Zobacz też: Indianie

Zapewniamy, że w czasie dwunastoletnich rządów sir Thomasa Smitha kolonia pozostawała w wielkiej nędzy i niedoli z powodu ciężkich i okrutnych praw. (…) W tamtych czasach dzienny przydział żywnościowy na jedną osobę wynosił jedynie osiem uncji [250 g] mąki i połowę półkwarty [ok. ćwierć litra] grochu (…). Żywność była spleśniała, zgniła, pełna pajęczyn i robaków, budziła odrazę ludzi i nie nadawała się dla zwierząt, co zmusiło wielu do ucieczki i szukania pomocy u dzikich wrogów; ludzie ci, gdy schwytano ich ponownie, byli skazywani na śmierć na różne sposoby: przez powieszenie, rozstrzelanie, łamanie kołem. (…) Jednemu z nich za kradzież dwóch lub trzech półkwart owsa przebito szydłem język i przywiązano go łańcuchem do drzewa, aż umarł z głodu.
- Opis: petycja, którą wysłało trzydziestu kolonistów z Jamestown do Izby Obywatelskiej Wirginii (1619).
- Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 55.