Targowisko próżności

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Targowisko próżności (ang. Vanity Fair) – satyryczna powieść Williama Makepeace'a Thackeraya, wydana w 1848, wyrażająca krytykę wobec postawy części ówczesnych angielskich elit.

Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
  • Płeć brzydka jest równie żądna pochlebstw, równie grymaśna co do swoich toalet, równie dumna z własnych wdzięków, równie świadoma swoich osobistych uroków jak największe pod słońcem kokietki.
    • Źródło: Rozdział III
  • Pozwolę sobie sformułować bezsporną prawdę: każda kobieta, bez widocznego garbu potrafi w średnio sprzyjających okolicznościach poślubić każdego, kogo zechce. My, mężczyźni, powinniśmy tylko dziękować Opatrzności, że urocze istotki, podobnie jak zwierz leśny, nie są świadome swojej własnej mocy, bo gdyby zdałyby sobie z niej sprawę, ujarzmiłyby nas ostatecznie.
    • Źródło: Rozdział IV
  • Na pewnym szczeblu zamożności wdzięczność jest uczuciem nieznanym i nie na miejscu.
    • Źródło: Rozdział XV
  • Jeżeli trzeba dokładnie oczernić człowieka, mówcie, co chcecie, nikt nie załatwi tego tak wybornie jak własna rodzina!
    • Źródło: Rozdział XIX
  • Śmiało zarzucę kłamstwo każdemu Anglikowi, który powie, że świadomość czyjegoś bogactwa nie budzi w nim uczucia przyjemnej grozy lub będzie twierdził, że bez zaciekawienia patrzy na posiadacza pół miliona.
    • Źródło: Rozdział XXI
  • Brutal i grubianin nie boi się nikogo tak bardzo, jak prawdziwego dżentelmena.
    • Źródło: Rozdział XXI
  • Moim zdaniem skrucha jest najmniej aktywnym spośród ludzkich hamulców moralnych: łatwo ją uśpić, kiedy się ocknie, u niektórych nawet nie zwykła budzić się wcale.
    • Źródło: Rozdział XLI