Taras Bulba

Kozacy piszą list do sułtana. Obraz pędzla Ilji Riepina namalowany w latach 1878–1891. Muzeum Rosyjskie w Sankt Petersburgu. Obraz zainspirował twórców Tarasa Bulby do nakręcenia kilku scen poświęconych powstaniu legendarnego listu, mimo że brak tej sceny w utworze oryginalnym Gogola; Riepin umieścił na swoim obrazie Tarasa Bulbę (gruby siwowąsy Kozak w czerwonym ubraniu) oraz jego synów Ostapa (z obandażowaną głową) i Andrieja (młody Kozak po lewej od Ostapa).

Taras Bulba – rosyjsko-ukraiński film historyczny z 2009 w reżyserii Władimira Bortko na podstawie powieści Nikołaja Gogola.

O Tarasie Bulbie

• Ja naprawdę dużo filmów w życiu widziałem, bardzo dużo gniotów wśród tego było, można powiedzieć, że gnioty stanowią istotną część mych doświadczeń kinomana, ale czegoś takiego jak Taras Bulba doprawdy jeszcze nie widziałem. Taras Bulba bowiem nie jest zwykłym gniotem, to jest gniot wzniosły, patetyczny, fatalnie nakręcony, bo reżyser Władimir Bortko to patałach, ale nade wszystko jest to wielki gniot propagandowy, jest to zatem gniot niebezpieczny. Film nie wszedł u nas do dystrybucji kinowej, jedynie ukazał się na DVD – to zrozumiała decyzja, bo to kuriozum tylko dla smakoszy.
  • Autor: Krzysztof Varga, Bulba Fiction, czyli jak Kozacy grali w filmie, „Gazeta Wyborcza”, 30 września 2010