Tadeusz Miciński

Tadeusz Miciński (1913)

Tadeusz Miciński (1873–1918) – polski pisarz i poeta.

Nauczycielka (1896)

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Nauczycielka.

• A więc piękno – to właśnie najistotniejszy realizm!

• Chodźcie, chodźcie moje smutki, tęsknoty, nieokreślone marzenia – do tego niewodu, w którym pośniecie. Taki los ryb i wszystkiego, co żyje. Więc i ta śmieszna potrzeba, która wychodzi z serca blada, tęskna, jak Goplana i chwyta się pierwszego sznura żurawi – zginąć musi…

Nietota: księga tajemna Tatr

• Polak Polakowi wilkiem?
  • Polonus Polono lupus? (łac.)
  • Źródło: rozdz. V, Mare tenebrarum, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1910, s. 463.

• Trzeba, żeby Polacy nareszcie zaczęli czytać Biblię. Nareszcie wówczas by zrozumieli, jak tańczą od lat tysiąca pod muzykę zmyloną zupełnie.
  • Źródło: rozdz. XV, Mahatma, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1910, s. 113.

W mroku gwiazd

(wyd. Kraków 1922)

• Biją w mą czaszkę, jak w dzwon, głuche grzmoty
  i krwawa ręka pisze mi przekleństwo.
  Ja wybierając los mój, wybrałem szaleństwo
  i porzuciłem raj i zeszłem w czarne groty.
  • Źródło: Samobójca

• Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży,
  lecący z jękiem w dal – jak głuchy dzwon północy –
  ja w mrokach gór zapalam czerwień zorzy
  iskrą mych bólów, gwiazdą mej bezmocy.
  • Źródło: Lucifer

• Jesienne lasy poczerwienione
  goreją w cudnym słońca zachodzie.
  Witam was, brzozy, graby złocone
  i fantastyczne ruiny w wodzie.
  • Źródło: Jesienne lasy…

• Nie myśl, że Bóg nas rzucił wśród powodzi,
  jako szczenięta. Przy Tobie dwa duchy dziewicze –
  jedna Cię umarłego położy na znicze,
  a druga Cię, jak matka na nowo odrodzi.
  • Źródło: Bojan

• W zmarzłej dolinie Cienia śmierci,
  gdzie gwiazd migocą sarkofagi,
  buduję sobie dół – i nagi –
  z płomieniem schodzę w cienie śmierci.
  • Źródło: Duch mój zamieszkał…

• Żyje we mnie jakiś głuchy płacz – jakiś szloch i płacz żyją we mnie –
  niby w grocie kropel wieczny szmer, monotonnych kropel tajny jęk.
  • Źródło: Melancolia

Xiądz Faust

• Ale ludzkość przeciętna ma tylko dwie drogi: od ołtarza do szynku, lub na odwrót. Jeśli katolicyzm, protestantyzm, mahometanizm, buddyzm – nie są już świątyńmi ludzkości, budujmy nową.
  Ludzkość bez świątyni istnieć nie może.
  • Źródło: rozdz. XIX, Bitwa pojęć, wyd. „Książka”, Kraków 1913, s. 250.

• Duch tylko jest mądry, a człowiek musi wątpić, aby szedł, musi szukać, aby znalazł, musi nie znajdywać, aby wierzył, musi uwierzyć, aby tworzył co dnia w boskiej protuberancji swą jutrznię dnia powszedniego.
  • Źródło: rozdz. XXIII, Wielka pustynia, wyd. „Książka”, Kraków 1913, s. 325.
  • Zobacz też: człowiek

• Ludzkość porównam do zatopionego pancernika. Wydostać się nie może nikt ze straszliwego ciśnienia kilku tysięcy metrów wody nad sobą. Próbowano już w tym wnętrzu modlić się, uwierzono w Trimurti indyjską i w Trimurti chrześcijańską, moc wyższą odbierano w ekstazie derwiszów lub gdy dzwonek uderzył we Mszy na Podniesienie. Ale kto wyjrzał przez grube szyby pancernika – postrzegł zastygłą przeraźliwie mroczną Infernalność: jakby zamiast hostii spożyć cyjankali: mroźny śmiertelny wstręt…
  • Źródło: rozdz. XIX, Bitwa pojęć, wyd. „Książka”, Kraków 1913, s. 251–2.

• Są zawiązki w głębiach Polaka religijności aryjskiej. Zbadajmy ją. Odbyła się już wilja, a będzie pasterka, obchodzona tu nie o północy, jak zwykle, ale przed brzaskiem.
  Ludzie tutejsi noc całą wróżą, śpiewają kolędy; odprawiają tajemnicze obrządki, bardzo pogańskie i święte.
  • Źródło: rozdz. XVI, Do źródeł Ariów, wyd. „Książka”, Kraków 1913, s. 214.

• Według doświadczeń Morgana, można, dzieląc jajo, otrzymać odpowiednią ilość osobników maleńkiego wymiaru; łącząc zaś dwa ze sobą, otrzymujemy olbrzyma. Ksiądz Faust umie wpływać na tworzenie olbrzymów przez łączenie kilku zapłodnionych jaj ze sobą w łonie matki. Jest to proces niesłychanie złożony, bo trzeba za pomocą magnetyzmu wpływać na łączenie komórek. Nie jest trudno tworzyć potwory, idąc za Cramptonem, który z dwóch poczwarek motyli otrzymywał np. olbrzymią Samię i maleńką Cynthię, zrosłe. Ale chodzi o tworzenie harmonijnych wyższych kombinacji – o wytworzenie rasy, gdzie ludzka byłaby tylko tym, czym jest opuncja dla wspaniałych owoców śliwy lub ananasu, kiedy je na nich sadzi słynny Burbaki.
  • Źródło: rozdz. XVIII, Laboratorium Fausta, wyd. „Książka”, Kraków 1913, s. 234.

• Wzmożona Religia dawnych Ariów przeobrazi naród polski – i żydowski. Musimy uwielbić Wielką Trójcę: Pracę, Sprawiedliwość, Miłość Nadczłowieczeństwa – inaczej dojdziemy do tej pustyni zwątpienia, gdzie wszystko rozsypuje się w popiół – prócz kanapki z kawiorem i papierów Giełdy.
  • Źródło: rozdz. XVI, Do źródeł Ariów, wyd. „Książka”, Kraków 1913, s. 223.