Tadeusz Korzon

Tadeusz Korzon (1839–1918) – polski historyk, uczestnik powstania styczniowego, wykładowca Uniwersytetu Latającego, czołowy przedstawiciel warszawskiej szkoły historycznej.

Za pomocą ustaw panowie postanowili „uprzątnąć wilczą zgraję nomadów z Dzikich Pól” i formalnie zrównali ich z chłopstwem. W efekcie (…) panowie, albo ich podstarościowie, oficjaliści, kazali eks-Kozakom w piecach palić, dwór zamiatać, koni i psów doglądać; wprzęgali ich w pługi. Osadzonym wcześniej na wolniznach odbierano majątki, konfiskowano młyny, łąki, stawy. Wymagali czynszów, dziesięcin, danin; odbierali Zaporożcom zdobycz polową, nawet młode Tatarzęta, pojmane w niewolę; pędzili żony kozackie na robociznę. Za nieposłuszeństwo wtrącali do więzień, wyrywali brody. Można jedynie sobie wyobrażać, ile nienawiści do „Lachów”, czyli wszelkich panów, wytwarzało się w tej kozaczyźnie do poddaństwa rolnego zmuszanej.
- Źródło: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce, t. 2: Epoka przedrozbiorowa, Kraków 1923, s. 318.
- Opis: o przyczynach powstania Chmielnickiego.
- Zobacz też: chłopi w Polsce, Kozacy zaporoscy

O Tadeuszu Korzonie

Nie zdejmując brzemienia odpowiedzialności z narodu, Korzon odrzucał zarazem tezę o ekonomicznym, społecznym i politycznym samobójstwie państwa polskiego, słowem o polskiej anomalii historycznej jako przyczynie upadku Rzeczypospolitej.
- Autor: Andrzej Wierzbicki, Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej, Poznań 2014, s. 140.

Zdaniem Korzona, Polacy nie tylko ze względu na stan swej świadomości narodowej odróżniali się niekorzystnie od innych narodów Europy. Również ich ustrój polityczno-prawny stanowił odstępstwo od ogólnego trendu rozwojowego.
- Autor: Andrzej Wierzbicki, Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej, Poznań 2014, s. 139.