Szczegół. Trzy krótkie powieści

Szczegół. Trzy krótkie powieści (hiszp. El detalle (tres novelas breves)) – autor José Carlos Somoza.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

A może całe to zagmatwanie jest w nas samych?
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator
- Źródło: Płaszczyzny

B

Bezkresne usta absolutnego milczenia, przez które przemawiam, chociaż nikt nie słucha.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

C

Cierpię na nic, ale nie sposób (…) wytłumaczyć, że nic jest daleko straszniejsze niż każde „coś”, jakie nas codziennie spotyka (…) w skrytości ducha żywię nadzieję, że nie zdążam donikąd, że nigdzie nie dotrę, że już zawsze będę tak biegł.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

D

Dziwne, jak bardzo mnie drażni to, co niejednoznaczne, obraz, który coś mówi, a zarazem milczy.
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator
- Źródło: Płaszczyzny

Don Baltasar ma rację przechodzimy z jednej płaszczyzny w drugą, nie mając o tym pojęcia. Ale też nigdy nie jesteśmy tacy sami, choćbyśmy o tym także nie mieli pojęcia. To one składają się na życie: nieskończone płaszczyzny, kolejne obrazy, zmienne…
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator
- Źródło: Płaszczyzny

G

Gdyby rzeczywiście tak się stało, nic już nie można by na to poradzić, a więc nie ma sensu się tym przejmować.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

J

Judasz zawsze całuje bez skargi
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół
- Zobacz też: Judasz

Jest taka mglista chwila, kiedy nawet najbliżsi nas nie dostrzegają: dzieje się to pomiędzy umieraniem a śmiercią.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Jedyne czego się boję, to przegranej.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Jak uniknąć nadejścia pustki?
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

K

Każda zagadka musi mieć jakiś początek.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Każdy fakt jest niemożliwy, dopóki nie zaistnieje.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Każdy uśmiech jest przepowiednią, która zawsze się spełnia. (…) a więc uśmiechajmy się.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

M

Małżeństwo kończy się kilka miesięcy po ślubie i zostaje po nim tylko lęk przed separacją.
- Postać: Alejandra
- Źródło: Usta
- Zobacz też: małżeństwo

Myślę, po co tłumić pragnienie i nie powiedzieć prawdy, dlaczego nie oczyścić sumienia, nie wyrzucić z siebie wszystkiego.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

N

Nawyk jest wielkim mistrzem i niezrównanym treserem.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Na nic dyskutować z szaleńcem, samemu będąc przy zdrowych zmysłach, I gadać w malignie ze zdrowym, samemu będąc wariatem. Nie: każda rzecz wymaga swojego porządku, a każde zadanie swojego wykonawcy.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Niedobrze jest odcinać się od pejzażu! Źle jest się chmurzyć, kiedy wstaje świt, marznąć, kiedy wychodzi słońce, I być samotnym w tłumie! Źle jest czuć, że ani słońce, ani wiosna, ani lato nad morzem, ani śmiech dzieci nie docierają do naszego wnętrza, bo my do nich nie należymy!
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Nikt nie powinien umierać. Każda śmierć to zbrodnia, potajemne przestępstwo. Zabójca może być niedostrzegalny, ulotny i nieuchwytny, ale zawsze jesteśmy w stanie go złapać.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Nawet grzech, gdzieś się kończy, nawet wina, nawet to, co zabronione.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

O

Odbierając porody, doszła do wniosku, że wszystko co w życiu istotne, osiąga się w ten właśnie sposób: kontrolowaną siłą, mocą natychmiastowego działania, zdecydowanym ruchem ramion.
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator o Carmen
- Źródło: Płaszczyzny

Oto tajemnica, którą Baltasar Parraga chciałby przekazać innym: przyglądajcie się światu uważnie, a przekonacie się, że nic z tego, co was otacza, nie ma znaczenia i że jeśli przesiać wasze życie przez sito, zostanie z niego tylko garstka prawdy tak nikła, że porwie ją jeden podmuch wiatru! Przyjrzyjcie się takiej drobince i powiedzcie: tylko to MA ZNACZENIE!
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

P

Podejrzewam, że mieszkając w dużym mieście, świat odbierasz bez emocji, czysto intelektualnie: ja potrzebuję czasu, żeby określić czy coś mi się podoba, czy nie. Podejrzewam, że oduczyliśmy się kochać i nienawidzą spontanicznie, pełną piersią, jak dzieci.
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator
- Źródło: Płaszczyzny

Postanowiłem zbadać rzecz z ukosa. (…) Badacz ukośny. Łowienie szczegółów kątem oka. (…) Cierpliwa obserwacja tego, co nigdy nie następuje albo nigdy nie następuje do końca. Szpiegowanie życia.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Powszechnie wiadomo, że cała bieda bierze się ze skąpstwa.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Po co to wszystko?, po co w kółko to samo, po co wieczne tam i z powrotem? (…) po co wiecznie odprawiać rytuał codzienności.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

Pytam siebie, po co to milczenie, po co wszystkie przekleństwa zabierać ze sobą do grobu?, jakie zalety ma powściągliwość i codzienne tłumienie emocji albo przelewanie ich na niewłaściwe obiekty?
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

S

Sama obecność ludzi może stanowić pociechę, choćby nikt nie zwracał na nas uwagi!
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Samotność pragnie towarzystwa, a śmierć pragnie życia.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół
- Zobacz też: śmierć

Skoro przed nami zawsze jest śmierć, a za nami wspomnienia, to jakie ma znaczenie, co umieścimy po środku?
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół
- Zobacz też: śmierć

T

Tragedia bycia przeklętym ma w sobie coś ze zwycięstwa, z dopełnionego losu; to domknięty krąg pragnienia. (…) Jestem własnym przekleństwem, ponieważ byłem nieunikniony.
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator
- Źródło: Płaszczyzny

To jednak, czego pragniemy, zwykle okazuje się, ach!, lustrzanym odbiciem rzeczywistości.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

To, co małe, jeśli na to spojrzeć z daleka, stanowi część wielkiego obrazu: każde wydarzenie jest pociągnięciem pędzla, każdy gest – nową barwą. Lecz cóż wie szklany paciorek o figurze, którą tworzy, przetaczając się razem z innymi w kalejdoskopie?
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Tutaj życie odwróciło się jak negatyw i teraz liczy się tylko to, co dotychczas ukryte.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

Trzeba powiedzieć prawdę i wyjawić kłamstwo (…) chociażby została w nas tylko pustka, trzeba wreszcie otworzyć usta, Galio (…) I wylać z siebie wszystko, mówić i mówić, i zniszczyć wszystko słowami (…), bo jeśli w ogóle czymkolwiek jesteśmy, Galio, to tylko oddechem, więc nie ma wyjścia i dlatego to robię (…) Krzyczę bezgłośnie: dosyć już świata i istnienia, dosyć już wysiłków i starań, wytrwałości, milczenia i spojrzeń w nadziei na odpowiedź, nie, nie będzie już światła na moich oczach, już nigdy nie wstanie dzień, dosyć już marzeń i starań, zdobywania, żeby potem utracić, co się osiągnęło, i chorowania i umierania, i odchodzenia w niebyt, wszystko jest puste, nieistotne, ograniczone, przeciętne: nosimy w sobie defekt, wieczną szczelinę, znamię nicości, (…) wir cyklonu; wszystko cierpliwie znosiłem, nawet lata milczenia, jednakowe lata i milczenie, wewnętrzną śmierć, wewnętrzną pustkę, fałszywą nadzieję i pozbawienie marzeń, ale nie mogę znieść tego połączenia.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

U

Uśmiechnął się do mnie jak kretyn od urodzenia.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

W

Wino w kartonie – smutny przykład estetycznych koszmarów naszego wieku!
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół
- Zobacz też: wino

Wokół nas zachodzą niezauważalne procesy, których znaczenie jednak jest kluczowe; ukryte groźby motające w naszym wnętrzu cienkie nici; podziemne przemiany, drobne potworności, pogrzebane jak głębokie warstwy ziemi pod naszymi stopami, niedostępne zwyczajnej percepcji, które niby Parki decydują o powszednich losach. Te drobiazgi, jak już mówiłem, można wychwycić badaniem z ukosa.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Więcej zachodu wymaga wróg niż sojusznik.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Wiadomo – złodziej w koło widzi samych złodziei.
- Postać: Baltasar Parraga – narrator
- Źródło: Szczegół

Wszyscy tęsknimy za miękkością: rękawiczki z jagnięcej skórki, wełniane płaszcze, szaliki, wygodne buty; tymczasem świat składa się z ostrych krawędzi, a wkoło słychać tylko metaliczny szczęk; jak niewiele jest rzeczy miękkich, a jak dużo szorstkości, żyjemy niby w klatce najeżonej drzazgami, stale ryzykując, że rozpadniemy się jak wiązka trzciny, popękamy; ten świat zamieszkują same szkielety, zakryte i odsłonięte, ruchome I statyczne, jak po biało – czarnej inwazji nagich kości, toż to jeden wielki cmentarz: każde działanie oznacza rozpad, wszystko, co nowo powstałe, ma posmak destrukcji, a my niby upiory kroczymy wśród krzyży, marmuru, inskrypcji, krat I kamiennych aniołów, w porannej mgle, która nas przenika.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

Z

Zadziwiające, jacy jesteśmy niewinni w chwilach poprzedzających katastrofę.
- Postać: Hector Galbo – narrator
- Źródło: Usta

Ż

Żywię głębokie przekonanie, że niedziele to dni szczególnie samotne.
- Postać: Marcelino Roimar Ruiz – narrator
- Źródło: Płaszczyzny