Stieg Larsson

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Stieg Larsson (właśc. Karl Stig-Erland Larsson; 1954–2004) – szwedzki dziennikarz i pisarz.

Seria Millennium[edytuj]

Dziewczyna, która igrała z ogniem (2006)[edytuj]

(szw. Flickan som lekte med elden, tłum. Paulina Rosińska)

  • Lisbeth Salander nienawidzi mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet.
  • Nigdy nie zadzieraj z Lisbeth Salander. Jej nastawienie do świata jest takie, że jeśli ktoś grozi jej pistoletem, ona załatwi sobie większy.

Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet (2005)[edytuj]

(szw. Män som hatar kvinnor, tłum. Beata Walczak-Larsson)

  • Ludzie zawsze mają swoja tajemnice. Chodzi tylko o to, żeby je odgadnąć.
  • – Przyjaźń – według mojej definicji – zasadza się na dwóch rzeczach – powiedział nagle. – Szacunku i zaufaniu. Oba czynniki są niezbędne. I muszą działać w obie strony. Można żywić do kogoś głęboki szacunek, ale bez zaufania przyjaźń się rozpada.
  • (…) wolała nie ryzykować, że zakochując się w sobie, zniszczą swój związek. (…) Tkwili w związku, który był równie uzależniający jak heroina.

Zamek z piasku, który runął (2007)[edytuj]

(szw. Luftslottet som sprängdes, tłum. Alicja Rosenau)

  • – Nikt nie może uniknąć zakochania – odparł. – Może chcieć się tego wyprzeć, ale przyjaźń to chyba najpowszechniejsza forma miłości.
  • Tak to wygląda. Rodzimy się. Żyjemy. Starzejemy się. Umieramy. Zrobił swoje. Jedyne co pozostało, to rozkład.
  • Wszyscy zawsze jesteśmy sobie winni przysługi.