Stanisław Zakrzewski

Stanisław Zakrzewski (1873-1936) – polski historyk, od 1907 profesor Uniwersytetu Lwowskiego, senator II i III kadencji (1928–1935), sekretarz Towarzystwa Historycznego we Lwowie 1906 i 1907 roku, członek Wydziału Zjednoczenia Stanu Średniego w 1928 roku.

O Stanisławie Zakrzewskim

• Profesorowie krakowskiej uczelni jawili się jako karierowicze marzący „o infułach, mandatach poselskich, prezydenturach i fotelach ministerialnych”, jako bigoci, którzy zamiast w bibliotece spędzają czas w kościołach. Drażnił Zakrzewskiego elitaryzm i „arystokratyzm” grona profesorskiego, niepokoiła nędza materialna studentów wywodzących się z niższych warstw społecznych, przerażało „wszechwładztwo kół klerykalnych”.
  • Autor: Andrzej Wierzbicki, Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej, Poznań 2014, s. 176.

• Utrzymując, że naród jest wytworem państwa, a państwo domeną wybitnych jednostek, Zakrzewski zbliżył się wyraźnie do tez głoszonych przez krakowską szkołę historyczną.
  • Autor: Andrzej Wierzbicki, Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej, Poznań 2014, s. 180.

• Zakrzewski był człowiekiem o dużym temperamencie politycznym. Nie należał do tych, którzy od początku do końca pozostają wierni raz uświęconej idei. Jako socjalista popierał Daszyńskiego, jako narodowy demokrata szukał inspiracji w pismach Dmowskiego, jako wielbiciel Piłsudskiego widział w Marszałku „Geniusza”.
  • Autor: Andrzej Wierzbicki, Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej, Poznań 2014, s. 177-178.

• Zakrzewski był historykiem, który nie stronił od problematyki teoretyczno-metodologicznej, pociągały go też ujęcia syntetyczne.
  • Autor: Andrzej Wierzbicki, Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej, Poznań 2014, s. 179.