Stanisław Piętak
Stanisław Piętak (1909–1964) – polski poeta i prozaik.
- Oto znowu przybyły płateczki muzyki niematerialne jak wiew,
gałązki śniegu spadają jak świece: śmierć, śmierć…
Ustami tak nagle targnął strach bezbrzeżny jak wołanie w mroku
I dłonie ciszej od krwi potoczyły się do śniegu.- Źródło: Mit młodości, „Okolica Poetów” nr 6, 1935, s. 13
- Zobacz też: muzyka, śmierć
- Ziemia odsłania się ta sama, a jednak inna,
Wybucha zieleń i woda źródlana.
Wiosna, która przeżywa swój byt w dwa, trzy miesiące,
trwa ledwo kilka godzin…- Źródło: Ze snów, „Życie Literackie” nr 35, 1 września 1957, s. 8.
O Stanisławie Piętaku
[edytuj]- Był przede wszystkim bardzo skromnym człowiekiem. Gdy chodził jeszcze do liceum, tu w Tarnobrzegu, to ksiądz Gunia chciał, żeby on koniecznie do seminarium poszedł. Nawet mu to stryj mój obiecał, ale później mu jakoś się odmieniło.
- Autor: Franciszek Bolesław Piętak
- Źródło: Sabina Olszewska, Życie Piętaka. Sarmacja Kalety, 30 września 2009
- Jak przyjeżdżał do nas, to się z wszystkimi sąsiadami witał i żona jego z podobnym charakterem była. Nawet się nie wstydziła na boso pochodzić. Tak jakby ze wsi pochodziła.
- Autor: Stanisława Piętak
- Źródło: Sabina Olszewska, Życie Piętaka. Sarmacja Kalety, 30 września 2009
- U Piętaka poczucie odpowiedzialności jest najgłębszym i najistotniejszym rysem ludzkiej natury… Był osobowością niesłychanie złożoną. Nie znaliśmy go dobrze jako człowieka i nie znamy jako pisarza. Nie mam wątpliwości, że będziemy go jeszcze odkrywać. I może zrozumiemy go lepiej.
- Autor: Henryk Bereza, Sztuka czytania