Stanisław Manturzewski

Stanisław Manturzewski (1928–2014) – polski reżyser, scenarzysta, dziennikarz, socjolog, także aktor i reporter; z wykształcenia archeolog.

• Ani życiem, ani sztuką nie rządzą proste sylogizmy, przesłanki większe i mniejsze i wnioski z nich, tylko jakieś serie karamboli i rykoszetów. Od sztuki nie oczekujemy aptekarskiej, pedantycznej sprawiedliwości, istnieje przecie coś takiego jak licentia poetica, prawo do pieregibki i fajtnięć.
  • Źródło: recenzja filmu Psy, „Polityka” 2/1993

• Co się da, to trzeba pokazać, a co się nie da (...) fabularyzować. Czasem trzeba dołożyć animację komputerową.
  • Źródło: „Film” 10/2002

• Dokument typu Sanktuarium to typ filmu o strukturze zamkniętej, operujący skodyfikowanym systemem reguł w stylu narracji, typie bohatera, sposobie użycia kamery, stylu montażu, sposobie użycia dźwięku.
  • Źródło: „Film” 35/1974

• Ginekolog filmów.
  • Opis: o sobie.
  • Źródło: artykuł Tadeusza Szymy, „Kino” 5/2002

• Manturzenie.
  • Opis: o swojej metodzie twórczej.
  • Źródło: Konrad J. Zarębski, recenzja filmu Himilsbach – prawdy, bujdy, czarne dziury, „Kino” 5/2002

• W owych latach, chociaż schwytani w klincz komunistycznej propagandy, próbowaliśmy tę prawdę wypowiedzieć, przemycić, zakamuflować, lawirując przy pomocy rykoszetów i karamboli między obrazem a dźwiękiem. Czasem obraz mówił prawdę, a dźwięk kłamał przymusowo, prawda montowała się nie w oku i nie w uchu, ale w mózgu domyślnego widza.
  • Źródło: Chełmska 21

O Stanisławie Manturzewskim

• Od ponad trzydziestu lat, ubrany w odziedziczone koszule, dziurawe buty czy przykrótkie spodnie ze sklepów z odzieżą na wagę, spaceruje alejkami Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie.
  • Autor: Piotr Krzyżanowski, „Przekrój” 44/2001