Konfucjusz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +1 z milczenie |
m +1 |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
'''[[w:Konfucjusz|Konfucjusz]]''' (551-479 p.n.e.), chiński filozof i myśliciel |
'''[[w:Konfucjusz|Konfucjusz]]''' (551-479 p.n.e.), chiński filozof i myśliciel |
||
*Błędy człowieka szlachetnego są jak zaćmienie słońca lub księżyca. Wszyscy je widzą. |
* Błędy człowieka szlachetnego są jak zaćmienie słońca lub księżyca. Wszyscy je widzą. |
||
*Brakiem odwagi jest widzieć, co prawe, lecz tego nie czynić. |
* Brakiem odwagi jest widzieć, co prawe, lecz tego nie czynić. |
||
*Cieśla, który chce dobrze robotę wykonać, musi wpierw naostrzyć swe narzędzia. |
* Cieśla, który chce dobrze robotę wykonać, musi wpierw naostrzyć swe narzędzia. |
||
*Ci, którzy się uczą, podobni są do roślin. Zdarza się bowiem, że roślina zakiełkuje, ale nie rozkwitnie; zdarza się też, że zakwitnie, ale owocu nie wyda. |
* Ci, którzy się uczą, podobni są do roślin. Zdarza się bowiem, że roślina zakiełkuje, ale nie rozkwitnie; zdarza się też, że zakwitnie, ale owocu nie wyda. |
||
*Czego sam nie pragniesz, nie czyń drugiemu. |
* Czego sam nie pragniesz, nie czyń drugiemu. |
||
*Człowiek cnotliwy dobre wypowiada słowa, ale nie zawsze ten, kto dobre powiedział słowo, jest cnotliwy. |
* Człowiek cnotliwy dobre wypowiada słowa, ale nie zawsze ten, kto dobre powiedział słowo, jest cnotliwy. |
||
*Człowiek szlachetny jedna sobie przyjaciół wykształceniem, a w doskonaleniu się pomagają mu przyjaciele. |
* Człowiek szlachetny jedna sobie przyjaciół wykształceniem, a w doskonaleniu się pomagają mu przyjaciele. |
||
*Człowiek szlachetny, który ma światem kierować, niczego z uporem trzymać się nie powinien ani niczego z góry odrzucać, a zawsze stawać po stronie tego, co prawe. |
* Człowiek szlachetny, który ma światem kierować, niczego z uporem trzymać się nie powinien ani niczego z góry odrzucać, a zawsze stawać po stronie tego, co prawe. |
||
*Człowiek szlachetny nie szafuje obietnicami, lecz czyni więcej niż przyrzekł. |
* Człowiek szlachetny nie szafuje obietnicami, lecz czyni więcej niż przyrzekł. |
||
*Człowiek szlachetny nie zna trosk ni lęku. O cóż się bowiem może troszczyć i czego ma się lękać, skoro w sobie żadnych ułomności nie znalazł? |
* Człowiek szlachetny nie zna trosk ni lęku. O cóż się bowiem może troszczyć i czego ma się lękać, skoro w sobie żadnych ułomności nie znalazł? |
||
*Człowiek szlachetny stara się, by inni byli dobrzy. Prostak czyni odwrotnie. |
* Człowiek szlachetny stara się, by inni byli dobrzy. Prostak czyni odwrotnie. |
||
*Czyż jedynie urząd piastując można rządy sprawować? |
* Czyż jedynie urząd piastując można rządy sprawować? |
||
*Czyż można słusznej nie wysłuchać rady? Ważniejsze jest jednak to, by jej wysłuchawszy zmienić, co złe. |
* Czyż można słusznej nie wysłuchać rady? Ważniejsze jest jednak to, by jej wysłuchawszy zmienić, co złe. |
||
*Czyż nie jest prawdziwie szlachetny ten, kto się nie smuci, choć się na nim ludzie nie poznali? |
* Czyż nie jest prawdziwie szlachetny ten, kto się nie smuci, choć się na nim ludzie nie poznali? |
||
*Dawniej ludzie uczyli się dla samych siebie, dziś robią to na pokaz. |
* Dawniej ludzie uczyli się dla samych siebie, dziś robią to na pokaz. |
||
*Gdy śmierć nadchodzi, ptak smutno śpiewa, a człowiek dobre wypowiada słowa. |
* Gdy śmierć nadchodzi, ptak smutno śpiewa, a człowiek dobre wypowiada słowa. |
||
*Gdy widzisz mędrca, myśl o tym, by mu dorównać. Gdy widzisz tego, komu brak rozsądku, zastanów się nad sobą samym. |
* Gdy widzisz mędrca, myśl o tym, by mu dorównać. Gdy widzisz tego, komu brak rozsądku, zastanów się nad sobą samym. |
||
*Gdy władca szanuje obyczaje, łatwo mu ludem kierować. |
* Gdy władca szanuje obyczaje, łatwo mu ludem kierować. |
||
*Jeśli coś wiesz, przyznaj, że wiesz. Gdy zaś czegoś nie wiesz, przyznaj, że nie wiesz. Oto prawdziwa wiedza. |
* Jeśli coś wiesz, przyznaj, że wiesz. Gdy zaś czegoś nie wiesz, przyznaj, że nie wiesz. Oto prawdziwa wiedza. |
||
*Jeśli dobrem odpłacasz za zło, czym za dobro się odwdzięczysz? |
* Jeśli dobrem odpłacasz za zło, czym za dobro się odwdzięczysz? |
||
*Jeśli nie będziesz nauczał kogoś, kto na to zasługuje, zgubisz człowieka. Jeśli nauczasz kogoś, kto na to nie zasługuje, trwonisz tylko swą wiedzę. |
* Jeśli nie będziesz nauczał kogoś, kto na to zasługuje, zgubisz człowieka. Jeśli nauczasz kogoś, kto na to nie zasługuje, trwonisz tylko swą wiedzę. |
||
*Jeśli sam władca wyzbędzie się pragnień, wówczas nikt w jego kraju kraść nie będzie, choćby i złodziei nagradzał. |
* Jeśli sam władca wyzbędzie się pragnień, wówczas nikt w jego kraju kraść nie będzie, choćby i złodziei nagradzał. |
||
*Każdy potrafi skarg wysłuchać. Kto jednak zdoła sprawić, by skarg nie było? |
* Każdy potrafi skarg wysłuchać. Kto jednak zdoła sprawić, by skarg nie było? |
||
*Komu sił nie starcza, ten ginie w połowie drogi. |
* Komu sił nie starcza, ten ginie w połowie drogi. |
||
*Kto dostrzegłszy zysk o prawości pomyśli, kto w niebezpieczeństwie gotów życie ryzykować i kto po latach nie zapomina o swych przyrzeczeniach, ten jest człowiekiem doskonałym. |
* Kto dostrzegłszy zysk o prawości pomyśli, kto w niebezpieczeństwie gotów życie ryzykować i kto po latach nie zapomina o swych przyrzeczeniach, ten jest człowiekiem doskonałym. |
||
*Kto ku korzyściom czynem każdym zmierza, ten niezadowolenie wielu wzbudzić musi. |
* Kto ku korzyściom czynem każdym zmierza, ten niezadowolenie wielu wzbudzić musi. |
||
*Kto nabytą wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa, ten może być nauczycielem innych. |
* Kto nabytą wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa, ten może być nauczycielem innych. |
||
*Kto nie ma ludzkiego do bliźnich stosunku, ten ani długo w ubóstwie wytrzymać nie zdoła, ani w dostatku długo pozostawać nie może. |
* Kto nie ma ludzkiego do bliźnich stosunku, ten ani długo w ubóstwie wytrzymać nie zdoła, ani w dostatku długo pozostawać nie może. |
||
*Kto nie potrafi się wywiązać ze swych obowiązków wobec żywych, ten nie zdoła ich spełnić wobec duchów przodków. |
* Kto nie potrafi się wywiązać ze swych obowiązków wobec żywych, ten nie zdoła ich spełnić wobec duchów przodków. |
||
*Kto nie umie daleko spoglądać, ten blisko ma kłopoty. |
* Kto nie umie daleko spoglądać, ten blisko ma kłopoty. |
||
*Kto ostro sobie samemu błędy wyrzuca i nieskory jest do ganienia innych, ten oddala od siebie niezadowolenie. |
* Kto ostro sobie samemu błędy wyrzuca i nieskory jest do ganienia innych, ten oddala od siebie niezadowolenie. |
||
*Kto się nie waha czynić wielkich obietnic, temu trudno przyjdzie się z nich wywiązać. |
* Kto się nie waha czynić wielkich obietnic, temu trudno przyjdzie się z nich wywiązać. |
||
*Kto się z godnym człowiekiem zwiąże, ten go zawsze będzie mógł szanować. |
* Kto się z godnym człowiekiem zwiąże, ten go zawsze będzie mógł szanować. |
||
*Kto służąc panu często go napomina, ten w niełaskę popadnie. |
* Kto służąc panu często go napomina, ten w niełaskę popadnie. |
||
*Kto stara się ludzi ująć zręcznymi słowami, ten często bywa znienawidzony. |
* Kto stara się ludzi ująć zręcznymi słowami, ten często bywa znienawidzony. |
||
*Kto w wielkich sprawach granic nie przekracza ten w drobnych może swobodniej postępować. |
* Kto w wielkich sprawach granic nie przekracza ten w drobnych może swobodniej postępować. |
||
*Kto z różnych końców rzecz rozpoczyna, ten wszystko popsuć może. |
* Kto z różnych końców rzecz rozpoczyna, ten wszystko popsuć może. |
||
*Ludzie bliscy są sobie naturą, a dalecy przyzwyczajeniami. |
* Ludzie bliscy są sobie naturą, a dalecy przyzwyczajeniami. |
||
*Ludzie pragną bogactw i zaszczytów. Lecz przyjmować się ich nie godzi, jeśli nie są zdobyte właściwą drogą. Ludzie nienawidzą ubóstwa i stanu niskiego. Lecz wydobyć się z nich nie przystoi, jeśli właściwą drogą osiągnąć tego nie można. |
* Ludzie pragną bogactw i zaszczytów. Lecz przyjmować się ich nie godzi, jeśli nie są zdobyte właściwą drogą. Ludzie nienawidzą ubóstwa i stanu niskiego. Lecz wydobyć się z nich nie przystoi, jeśli właściwą drogą osiągnąć tego nie można. |
||
*Milczenie — przyjaciel, który nigdy nie zdradza. |
* Milczenie — przyjaciel, który nigdy nie zdradza. |
||
**Zobacz: [[milczenie]] |
** Zobacz: [[milczenie]] |
||
*Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy. Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe. |
* Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy. Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe. |
||
*Na drzewie dobrych intencji jest wiele kwiatów, lecz mało owoców. |
* Na drzewie dobrych intencji jest wiele kwiatów, lecz mało owoców. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Nie to przyjaciel, który we krwi jest, w rodzie, lecz co się przyjacielem pokaże w przygodzie. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
*Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych. |
|||
⚫ | |||
*Szlachetny nawet w biedzie jest stanowczy. Prostak w biedzie nie zna hamulców. |
|||
*Szlachetny |
* Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych. |
||
*Szlachetny |
* Szlachetny nawet w biedzie jest stanowczy. Prostak w biedzie nie zna hamulców. |
||
* Szlachetny troszczy się o swe cnoty, a nie o to, że mu w biedzie żyć przyszło. |
|||
⚫ | |||
* Szlachetny wielkie sobie stawia cele, prostak ku małym zdąża. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ |
Wersja z 08:25, 18 cze 2005
Konfucjusz (551-479 p.n.e.), chiński filozof i myśliciel
- Błędy człowieka szlachetnego są jak zaćmienie słońca lub księżyca. Wszyscy je widzą.
- Brakiem odwagi jest widzieć, co prawe, lecz tego nie czynić.
- Cieśla, który chce dobrze robotę wykonać, musi wpierw naostrzyć swe narzędzia.
- Ci, którzy się uczą, podobni są do roślin. Zdarza się bowiem, że roślina zakiełkuje, ale nie rozkwitnie; zdarza się też, że zakwitnie, ale owocu nie wyda.
- Czego sam nie pragniesz, nie czyń drugiemu.
- Człowiek cnotliwy dobre wypowiada słowa, ale nie zawsze ten, kto dobre powiedział słowo, jest cnotliwy.
- Człowiek szlachetny jedna sobie przyjaciół wykształceniem, a w doskonaleniu się pomagają mu przyjaciele.
- Człowiek szlachetny, który ma światem kierować, niczego z uporem trzymać się nie powinien ani niczego z góry odrzucać, a zawsze stawać po stronie tego, co prawe.
- Człowiek szlachetny nie szafuje obietnicami, lecz czyni więcej niż przyrzekł.
- Człowiek szlachetny nie zna trosk ni lęku. O cóż się bowiem może troszczyć i czego ma się lękać, skoro w sobie żadnych ułomności nie znalazł?
- Człowiek szlachetny stara się, by inni byli dobrzy. Prostak czyni odwrotnie.
- Czyż jedynie urząd piastując można rządy sprawować?
- Czyż można słusznej nie wysłuchać rady? Ważniejsze jest jednak to, by jej wysłuchawszy zmienić, co złe.
- Czyż nie jest prawdziwie szlachetny ten, kto się nie smuci, choć się na nim ludzie nie poznali?
- Dawniej ludzie uczyli się dla samych siebie, dziś robią to na pokaz.
- Gdy śmierć nadchodzi, ptak smutno śpiewa, a człowiek dobre wypowiada słowa.
- Gdy widzisz mędrca, myśl o tym, by mu dorównać. Gdy widzisz tego, komu brak rozsądku, zastanów się nad sobą samym.
- Gdy władca szanuje obyczaje, łatwo mu ludem kierować.
- Jeśli coś wiesz, przyznaj, że wiesz. Gdy zaś czegoś nie wiesz, przyznaj, że nie wiesz. Oto prawdziwa wiedza.
- Jeśli dobrem odpłacasz za zło, czym za dobro się odwdzięczysz?
- Jeśli nie będziesz nauczał kogoś, kto na to zasługuje, zgubisz człowieka. Jeśli nauczasz kogoś, kto na to nie zasługuje, trwonisz tylko swą wiedzę.
- Jeśli sam władca wyzbędzie się pragnień, wówczas nikt w jego kraju kraść nie będzie, choćby i złodziei nagradzał.
- Każdy potrafi skarg wysłuchać. Kto jednak zdoła sprawić, by skarg nie było?
- Komu sił nie starcza, ten ginie w połowie drogi.
- Kto dostrzegłszy zysk o prawości pomyśli, kto w niebezpieczeństwie gotów życie ryzykować i kto po latach nie zapomina o swych przyrzeczeniach, ten jest człowiekiem doskonałym.
- Kto ku korzyściom czynem każdym zmierza, ten niezadowolenie wielu wzbudzić musi.
- Kto nabytą wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa, ten może być nauczycielem innych.
- Kto nie ma ludzkiego do bliźnich stosunku, ten ani długo w ubóstwie wytrzymać nie zdoła, ani w dostatku długo pozostawać nie może.
- Kto nie potrafi się wywiązać ze swych obowiązków wobec żywych, ten nie zdoła ich spełnić wobec duchów przodków.
- Kto nie umie daleko spoglądać, ten blisko ma kłopoty.
- Kto ostro sobie samemu błędy wyrzuca i nieskory jest do ganienia innych, ten oddala od siebie niezadowolenie.
- Kto się nie waha czynić wielkich obietnic, temu trudno przyjdzie się z nich wywiązać.
- Kto się z godnym człowiekiem zwiąże, ten go zawsze będzie mógł szanować.
- Kto służąc panu często go napomina, ten w niełaskę popadnie.
- Kto stara się ludzi ująć zręcznymi słowami, ten często bywa znienawidzony.
- Kto w wielkich sprawach granic nie przekracza ten w drobnych może swobodniej postępować.
- Kto z różnych końców rzecz rozpoczyna, ten wszystko popsuć może.
- Ludzie bliscy są sobie naturą, a dalecy przyzwyczajeniami.
- Ludzie pragną bogactw i zaszczytów. Lecz przyjmować się ich nie godzi, jeśli nie są zdobyte właściwą drogą. Ludzie nienawidzą ubóstwa i stanu niskiego. Lecz wydobyć się z nich nie przystoi, jeśli właściwą drogą osiągnąć tego nie można.
- Milczenie — przyjaciel, który nigdy nie zdradza.
- Zobacz: milczenie
- Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy. Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe.
- Na drzewie dobrych intencji jest wiele kwiatów, lecz mało owoców.
- Nie można nie pamiętać o wieku swych rodziców. Radować się bowiem należy z długiego ich żywota i lękać się bezustannie, że kres ich dni się zbliża.
- Nie poprawi się już ten, kto czterdzieści lat osiągnął, a wad się nie wyzbył.
- Nie smućcie się, że nie piastujecie stanowisk. Troszczcie się o to, by być stanowisk godni.
- Nie smućcie się, że nikt was nie zna. Troszczcie się o to, byście byli godni tego, by was znano.
- Nie spiesz się i o drobne nie zabiegaj korzyści. Kto się bowiem spieszy, ten daleko nie zajdzie. Kto o drobne zabiega korzyści, ten wielkich dzieł nie dokona.
- Nie to przyjaciel, który we krwi jest, w rodzie, lecz co się przyjacielem pokaże w przygodzie.
- Nie wiemy jeszcze nic o życiu, więc jak możemy wiedzieć coś o śmierci?
- Nie wtrącaj się do spraw, którymi cię nie obarczono.
- Niechaj ten, komu powierzono stanowisko, wpierw obowiązki wypełnia, a gdy mu czasu jeszcze zostanie, niechaj się uczy.
- Nieprawym sposobem zdobyte bogactwo i zaszczyty podobne są do przepływających po niebie chmur.
- Opowiedz mi twoją przeszłość, a ja powiem ci, jaka będzie twoja przyszłość.
- O sprawach dokonanych nie należy rozprawiać. Nie należy też rad udzielać, gdy rzecz już zbyt daleko zaszła, ani wyrzutów czynić, gdy coś już minęło.
- Prawdziwym błędem jest błąd popełnić i nie naprawić go.
- Prostak błędy swe barwnie przystraja.
- Przekraczać granice to nie mniejszy błąd niż do nich nie dotrzeć.
- Rozrzutność wiedzie ku utracie skromności, a oszczędność ku skąpstwu. Brak skromności gorszy jest jednak od skąpstwa.
- Służąc władcy myśl wpierw o swych obowiązkach, a potem o wynagrodzeniu.
- Spróbuj zapalić maleńką świeczkę zamiast przeklinać ciemność.
- Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych.
- Szlachetny nawet w biedzie jest stanowczy. Prostak w biedzie nie zna hamulców.
- Szlachetny troszczy się o swe cnoty, a nie o to, że mu w biedzie żyć przyszło.
- Szlachetny wielkie sobie stawia cele, prostak ku małym zdąża.
- Trzy są rodzaje przyjaźni, które korzyść przynoszą: przyjaźń z prostolinijnym, ze szczerym i z takim, który wiele wie.
- Tylko bardzo mądrzy i zdecydowani głupcy niczego w swym postępowaniu nie zmieniają.
- Ucz się tak, jakbyś niczego jeszcze nie osiągnął, i lękaj się, byś nie stracił tego, co już osiągnąłeś.
- W dawnych czasach szaleńcy byli prostoduszni, dziś i oni są krętaczami.
- Wielki minister to ten, który służy władcy, gdy potrafi, a wycofuje się z urzędu, gdy nie umie obowiązkom podołać.
- W obyczajnym postępowaniu najcenniejsza jest zgodność z nakazami moralnymi.
- Wszystko jest w ruchu jak płynący strumień, co nie zatrzymuje się ani w nocy, ani w dzień.
- Z tego, iż ktoś o cnotach rozprawia, nie można wnosić, że sam cnoty posiadł.
- Zróbcie, by uczciwość opłacała się bardziej niż kradzież, a nie będzie kradzieży.